Asielprognoses de Moor tonen nogmaals aan dat deur wagenwijd blijft openstaan
Vandaag maakte staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Nicole de Moor (cd&v) voor het eerst prognoses bekend over het aantal asielaanvragen voor 2023. Volgens de meest optimistische prognose zouden we eind dit jaar op ongeveer 31.000 aanvragen afklokken. In het worstcasescenario staat de teller zelfs op een duizelingwekkende 42.000.
Het feit dat de Moor plots uitpakt met deze cijfers staat is in die zin ‘nieuws’ te noemen, omdat ze nauwelijks enkele maanden geleden in een antwoord op een vraag van Vlaams Belang-fractieleider in de Kamer Barbara Pas nog stelde dat immigratie geen exacte wetenschap is en ze dus niet exact kon voorspellen hoeveel extra opvangplaatsen ze nog dacht nodig te hebben om de instroom te herbergen. “Maar blijkbaar zijn er dus toch cijfers waarop ze zich baseert”, aldus Pas.
“De poorten blijven in dit land wagenwijd openstaan”
Voor het overige bevatten de prognoses helaas weinig nieuws en liggen ze in de lijn van de voorspellingen die het Vlaams Belang eerder al deed. Eerder al stelde de partij dat dit land goed op weg was om opnieuw vlot de kaap van de 30.000 aanvragen te overschrijden en ergens rond het totaalcijfer van het recordjaar 2022 af te klokken. “De Moor mag er dan al in één adem aan toevoegen dat het aantal asielaanvragen stabiel blijft en andere landen een stijging optekenen, ze ‘vergeet’ er voor het gemak bij te vertellen dat de asielcijfers in dit land vorig jaar al compleet door het dak gingen”, zegt Pas. “Met bijna 37.000 aanvragen klokten we toen af op het hoogste cijfer sinds de grote immigratiecrisis van 2015.”
Van een duurzame daling van het aantal asielaanvragen in vergelijking met vorig jaar is in ieder geval geen sprake. Die ontwikkeling was ook perfect voorspelbaar, aangezien maatregelen om de instroom in te dammen en de uitstroom te vergroten, zijn uitgebleven. Die kwamen er ook niet met de fameuze ‘asieldeal’ eerder dit jaar. “In haar reactie op de aankondiging van Vluchtelingenwerk Vlaanderen niet meer te willen samenwerken om op zoek te gaan naar extra opvangplaatsen, sloeg de Moor – ongewild – nagels met koppen”, besluit Pas. “De Moor stelde dat voor haar ‘de deur blijft openstaan’. Daarmee is de essentie van het Belgische asielbeleid in ieder geval treffend samengevat. De poorten blijven in dit land wagenwijd openstaan. De gevolgen zijn af te lezen uit de statistieken – en ondertussen ook uit de prognoses van de bevoegde staatssecretaris.”
