Vorige donderdag 30 december 2004 is Fractievoorzitter Gerolf Annemans teruggekeerd van een door Kamervoorzitter Herman De Croo georganiseerd vierdaags bezoek aan Libië. Gerolf Annemans was in het bijzonder geïnteresseerd in de groeiende problematiek van de oversteek van de Middellandse Zee door clandestiene immigranten.
Libië is een van de zuidelijke Middellandse-Zeestaten die op dat stuk een ernstig probleem vormen omdat Libië gebruikt wordt door vastberaden mensenhandelaars als draaischijf voor Afrikaanse illegalen die naar Europa willen. Deze handelaars hebben hun trafiek de laatste jaren via het politiek relatief geïsoleerde Libië geheroriënteerd, nadat in het kader van het Barcelonaproces andere buurlanden maatregelen begonnen te nemen.
De Europese Unie doet het een en het ander, maar lang niet genoeg om de migratiestromen via Libië, die steeds grotere vormen aannemen, tegen te gaan. Pogingen van Italië en van enkele andere EU-landen om Libië te helpen bij het bestrijden van de illegale immigratie, stuiten nog te veel op allerlei vormen van verkeerd begrepen mensenrechten en een extensieve interpretatie van het Verdrag van Genève. Zo zou volgens Gerolf Annemans veel meer – desnoods bilateraal – aandacht moeten besteed worden aan de ontwikkeling van een terugnameplicht zoals die bestaat tussen Italië en Libië.
Ook een injectie van ontwikkelingshulp met het oog op concrete opstart van een Burgerlijke Stand in Libië en van een immigratiebeleid aan de Libische grenzen, zou een mogelijkheid van een positief beleid kunnen zijn. De normalisering van Libië en zijn behoefte aan economische ontwikkeling moeten daarbij gebruikt worden als drukkingsmiddel. Libië dat overigens zelf een slachtoffer is geworden van een totaal uit de hand gelopen illegale immigratie, dreigt nu een doorvoerkanaal te worden voor nieuwe massale immigratiestromen richting Europa. Dit moet verhinderd worden en het was wel nuttig om dit fenomeen van nabij te bekijken, alsook om bij al die gesprekken te kunnen aanstippen dat de grens van het West-Europese assimilatievermogen allang is bereikt en overschreden.
Gerolf Annemans was wel verbaasd over de oprechtheid van de Libische autoriteiten in verband met deze problematiek en in tegenstelling tot de Belgische autoriteiten hebben zij geenszins een blad voor de mond genomen.
In grote openheid vertelden zij over de problematiek van de immigratie en over de moeilijkheden die zij ondervinden om deze problematiek onder controle te krijgen. De band tussen immigratie en de aangroei van drugs, misdaden en zelfs ziektes werd zonder al te veel schroom door de hoogste Libische autoriteiten naar voren gebracht alsook het feit dat bepaalde wijken van Tripoli aan de controle van de politie zijn ontsnapt ingevolge een te grote Afrikaanse immigratie. Een dergelijke open en onbevangen aanpak kan de bron zijn van een ordentelijk immigratiebeleid, niet alleen binnen Libië, maar ook tussen Libië en Europa. Zeker ook vanuit die invalshoek was de reis naar Libië meer dan de moeite waard.
Dimitri Hoegaerts
Persverantwoordelijke Kamerfractie
