De voorstellen van Yves Leterme, die het “kader” moeten vormen waarin verder onderhandeld kan worden over B-H-V, zijn onverteerbaar. Indien de Franstaligen uit de faciliteitengemeenten alsnog voor Brusselse lijsten kunnen kiezen, dan wordt de splitsing opnieuw ongedaan gemaakt, en komen we terecht bij het inschrijvingsrecht uit het onzalige Egmontpact.
Het voorstel om de Franse Gemeenschap toe te laten culturele activiteiten te ontplooien in de Rand zijn dan weer een regelechte aanfluiting van het territorialiteitsprincipe. Het beruchte Carrefour-arrest van 1998, waarbij het toenmalige Arbitragehof de Franse Gemeenschap verbood te ageren in de Rand, precies op basis van het territorialiteitsprincipe, wordt in de vuilbak gekieperd. Meer nog, extra faciliteiten worden toegekend. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt ook de mogelijkheid voorzien om Brusselse gemeenten te laten samenwerken met de faciliteitengemeenten. Op die manier kan men dan evengoed de taalgrens weggommen. Als dit het begin is, het “kader”, kan de prijs alleen maar oplopen.
Het Vlaamse heir staat dus, in tegenstelling tot wat beweerd wordt, helemaal niet pal. Integendeel zelfs. De voorstellen die op tafel liggen, zijn nu al bijzondere verregaande toegevingen, die ook regelrecht ingaan tegen het Vlaams regeerakkoord. Daar staan de principes “onverwijld” en “zonder prijs” letterlijk in. Bovendien heeft Leterme, toen nog minister-president, in de aanvullende regeerverklaring van 18 mei 2005, na het debacle van B-H-V, het volgende verklaard: “De Vlaamse regering verwerpt unaniem elk initiatief dat ertoe zou leiden dat het grondgebied van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest wordt uitgebreid, dat de taalwetgeving in Brussel eenzijdig wordt versoepeld, dat inschrijvingsrechten en andere bijkomende voorrechten voor Franstalige inwoners in Vlaanderen worden vastgesteld of dat de Franse Gemeenschap bevoegdheid krijgt in Vlaanderen.”
Dat is nu precies wat de Vlaamse onderhandelaars van plan zijn. Men gaat dus inderdaad zwaar onder de lat door. Het Vlaams Belang vindt het dan ook bepaald verbijsterend dat de Vlaamse onderhandelaars, en vooral een partij als de N-VA, dit als uitgangspunt aanvaarden. Blijkbaar waren het Vlaams regeerakkoord en de aanvullende regeerverklaring maar om te lachen.
Joris Van Hauthem
Perswoordvoerder
Bart Laeremans
Perswoordvoerder
Afdrukken