De Vlaamse socialist Johan Vande Lanotte wordt als ‘koninklijk verzoener’ het veld ingestuurd om de brokken te lijmen en het onverzoenbare te verzoenen. Dat is een opsteker voor de Parti Socialiste, waar ze stilaan genoeg hebben van de communautaire onderhandelingen. Bart De Wever ging in zijn compromistekst al zwaar onder de Vlaamse lat die hij vóór de verkiezingen had gelegd, maar voor de Franstaligen was de buiging nog niet diep genoeg. En dus zit de zaak muurvast. Laurette Onkelinx pleit voor een overgangs- of noodregering en een communautaire ‘rustpauze.’ Daarmee is het Belgische status quo alweer gered. Meesterlijk gespeeld.
Intussen mengt ook de socialistische vakbond zich weer in het politieke gewoel. Voorman Rudy De Leeuw riep de SP.a en Groen op om een verbond te sluiten met de Franstaligen. “De SP.a moet aan de kant van de PS staan. Aan de kant van de solidariteit.” Ga er maar even bij zitten, want voor de vakbondstop moet de jaarlijkse diefstal van Vlaams geld en Vlaamse welvaart tot het einde der dagen voortgaan. Onder het mom van ‘solidariteit’, dat spreekt. Dat de Walen en de Waalse economie al die jaren niet beter geworden zijn van die gigantische geldstroom en hoeveel dat elk Vlaams gezin of elke vakbondsmilitant kost per jaar, vertelt De Leeuw er helaas niet bij. Als de SP.a het dwaze advies van De Leeuw volgt en straks – nog meer dan vandaag al het geval is – de Belgische en niet de Vlaamse kaart trekt, dreigt ze morgen helemaal weggevaagd te worden.
“Waar was Rudy De Leeuw op 13 juni? Op Mars?”, vraagt Paul Geudens (Gazet van Antwerpen, 22.10.10) zich verontwaardigd af. “Heeft hij nog niet door dat de Vlaming zich heeft uitgesproken voor verandering? De ABVV-topman gaat zijn boekje ver te buiten. Zelfs een syndicale leider moet een democratische stemming respecteren.”
Het Vlaamse (?) ABVV keert de Vlaamse kiezers de rug toe en kiest voor de collaboratie, een monsterverbond met de Parti Socialiste. De vraag is wat hun leden en militanten daarvan vinden, maar De Leeuw zal het hen zeker niet vragen. “Mijnheer De Leeuw mag natuurlijk standpunten verdedigen die hij meent te moeten verdedigen. Hij mag dromen en ijveren voor een terugkeer naar het unitaire België van de 19de eeuw, waar het Nederlands officieel niet bestond. Dat is zijn goed recht”, sneert Paul Geudens. “Wanneer hij echter denkt zich boven de kiezer te kunnen stellen, dan is er wel een groot probleem. Dan geven we hem de raad te verhuizen naar Noord-Korea of China. Daar kan hij zijn ideologische en autocratische lusten botvieren.” We zouden het zelf niet beter kunnen zeggen.
Afdrukken