Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Nederland kregen de socialisten zo’n stevige pandoering dat kopman Wouter Bos afscheid nam van de politiek. Toch wezen zowat alle waarnemers er op dat de PvdA nog enigszins de meubels kon redden dankzij de massale steun van allochtone kiezers. Dat de partij meer dan ooit de stempel ‘Partij van de Allochtonen’ met zich meesleurt, zorgt meer en meer voor zware interne spanningen en ongenoegen bij de verweesde autochtone achterban. De denkbeelden van die achterban sluiten dan ook eerder aan bij de standpunten van Geert Wilders. Hetzelfde fenomeen doet zich ook in Vlaanderen voor, waar de SP.a al even nadrukkelijk naar allochtone stemmen hengelt en de oude achterban steeds meer vervreemdt van de linkse partijtop. Die blijft – tegen beter weten in – geloven in de multiculturele sprookjes. Een deel van de ontgoochelde SP.a-kiezers vond intussen onderdak bij het Vlaams Belang.
We hebben het hier al vaker opgemerkt, maar nu staat het ook in een wetenschappelijk onderzoek. Er is een flinke kloof tussen de eerder gematigde leden en de veel linksere mandatarissen. Waarbij opgemerkt moet worden dat die leden nog altijd linkser zijn dan de gemiddelde Vlaming. “Het is het drama van een progressieve partij in een steeds (centrum)rechtser land”, schrijft Walter Pauli. Waarbij de vraag rijst wat er zo ‘progressief’ is aan het verdedigen van hoofddoekjes en de aanhangers van een onverdraagzame islam.
Wat dat betreft, is de kloof tussen partijtop en basis trouwens ‘ronduit dramatisch’. Vragen over vreemdelingen en hun integratie raken een open zenuw. De modale Vlaming pleit voor een kordate aanpak van het immigratie- en asielprobleem en ook veel oudere SP.a-leden sluiten zich daar bij aan. De stelling dat migranten hier zonder enige drempel (kunnen) profiteren van de ruime sociale voorzieningen wordt bijgetreden door 55 procent van de Vlamingen, maar ook door een derde van de socialistische leden. Amper 4 procent van de SP.a-mandatarissen deelt die mening. Bijna de helft van de SP.a’ers wil géén hoofddoeken zien voor publieke functies of achter het loket. Een derde van de SP.a-mandatarissen heeft daar geen enkel bezwaar tegen.
“Frappant is dat de visie van de doorsnee-SP.a-mandataris vrijwel het totale spiegelbeeld vormt van de Vlaamse publieke opinie”, schrijven de onderzoekers in hun conclusie. “Aangaande het migrantenvraagstuk kan de kloof tussen de politieke correctheid van de links-progressieve elite en het populistisch realisme van het gewone volk niet scherper zijn.” Volgens de onderzoekers liggen het (multiculturele) SP.a-discours en het buikgevoel van de modale Vlaming zo ver uit elkaar dat de kloof “ronduit dramatisch, misschien wel grotendeels onoverbrugbaar is”. Gennez en de SP.a zitten dus met een gigantisch allochtonen-probleem dat hen wel eens in de politieke marginaliteit zou kunnen drukken in een rechts Vlaanderen.
