Het is een publiek geheim dat België niet tot de meest transparante landen behoort op het vlak van actueel cijfermateriaal, statistieken en grafieken. Nog erger wordt het als men op zoek gaat naar cijfers met een communautair reukje of gegevens in verband met de etnische achtergronden van criminaliteitscijfers. Allemaal taboe of van aard om de “eenheid van het land” in gevaar te brengen?
Een zeldzame keer lukt het wel en dat is het natuurlijk troef. Zo publiceerde Gazet van Antwerpen (24.02.2006) een explosief artikel “Geen vijftig procent jonge gezinnen spreekt thuis Nederlands.”
Het betreft cijfers in verband met kansarmoede, cijfers die van commentaar werden voorzien door Kind en Gezin. Algemeen gesteld is 20,4% van alle kinderen die in 2002, 2003 en 2004 in Antwerpen werden geboren, ‘kansarm’. 1 op de 5 Antwerpse kinderen is dus ‘kansarm’.
In de stad Antwerpen ligt dat cijfer op 26,6% van de kinderen en in Borgerhout is dat 25,4%.
Hoe bepaalt Kind en Gezin “kansarmoede”? Er wordt rekening gehouden met het maandinkomen van het gezin, de arbeidssituatie van de ouders, hun opleiding, de huisvesting, de ontwikkeling van de kinderen en de gezondheid. “Wanneer een gezin aan 3 of meer van deze 6 criteria beantwoordt, wordt het als kansarm beschouwd”, meldt de vereniging.
Werd het Vlaams Belang in het verleden met de vinger gewezen omdat het duidelijk durfde stellen dat er een etnische factor speelde in deze problematiek, dan vermeldt de studie van Kind en Gezin zelf de etnische achtergronden. “Van de moeders die in stad Antwerpen en district Borgerhout in 2004 een kind kregen, spreekt respectievelijk slechts 34,5% en 33, 9% thuis Nederlands. In beide plaatsen spreken maar iets meer dan 4 gezinnen op de 10 Nederlands, Duits, Frans of Engels”. Meer dan 60% is dus van niet-Europese afkomst.
Het artikel besluit met deze vaststelling: “Het merendeel van de niet-Belgische kinderen komt uit Marokko, Algerije, Tunesië en Turkije”. Alleen is niet duidelijk hoeveel gezinnen op 10 tot één van deze groepen behoort.
De tijdbom tikt dus verder. Men zou zich de vraag kunnen stellen waarom alleen in verband met kansarmoede etnisch gerelateerde cijfers worden bekendgemaakt en niet in verband met criminaliteit, enz.
