De Duitse regering waarschuwt tegen het gedachtegoed van Geert Wilders. Het Duitse ministerie van Justitie heeft zopas een folder verspreid waarin de standpunten van Wilders worden bestempeld als een voedingsbodem voor neonazi’s. De liberale minister Sabine Leutheusser-Schnarrenberger wil naar eigen zeggen scholieren, ouders en leraren waarschuwen voor de verleiding van ‘extreemrechts’ op internet en Facebook.
Alles op één hoopje
Duitsland is erg geschrokken van de zogenaamde ‘pitta-moorden’, waarbij een groep neonazi’s (onder het oog van de veiligheidsdiensten en misschien wel met hun steun of medeweten?) enkele Turkse immigranten vermoordde. Maar het is natuurlijk al te gemakkelijk én intellectueel oneerlijk om dat in de schoenen te schuiven van Wilders en andere rechtse politici. De moorden kunnen net zo goed toegeschreven worden aan het falende immigratie- en integratiebeleid. Wilders zelf heeft dan ook meteen verontwaardigd gereageerd. En de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken heeft Berlijn laten verstaan dat de regering het niet eens is met de zienswijze van de Duitse overheidsfolder. In Berlijn worden respectabele rechtse standpunten, legitieme islamkritiek en geweld van neonazi’s immers op één hoopje geveegd. Zo moet bijvoorbeeld ook de website ‘politically incorrect’ het ontgelden. De frontale aanval tegen Wilders heeft zijn reden…
Ruimte op rechts
Duitsland heeft zelf geen grote slagkrachtige rechtse partij. En dat willen de traditionele partijen graag zo houden. Het offensief tegen Wilders en gelijkgezinden is dus vooral voor eigen binnenlands gebruik. In Berlijn wordt met spanning uitgekeken naar het mogelijke succes van René Stadkewitz. Die werd buiten gegooid uit de christendemocratische CDU omdat hij openlijk zijn steun betuigde aan Wilders. In 2010 richtte hij dan zijn eigen partij op: ‘Die Freiheit’ (De Vrijheid), naar het voorbeeld van de Nederlandse PVV. Misschien is de partij van Stadtkewitz geen lang leven beschoren en blijkt ook dat weer een politieke eendagsvlieg. Maar er is ook nog Thilo Sarrazin, de razend populaire en door het politieke establishment uitgespuwde auteur van de bestseller ‘Deutschland schaft sich ab’ (Duitsland schaft zichzelf af). In het boek wordt een vernietigende balans opgemaakt van het Duitse immigratie- en integratiebeleid. Volgens peilingen kan de voormalige socialist, met de vingers in de neus, 20 procent van de stemmen halen als hij met een nieuwe partij naar de verkiezingen zou gaan. U begrijpt het angstzweet in de Berlijnse salons.
Merkel neo-nazi?
Wie rechts de mond wil snoeren, hoefde in Duitsland maar de nazi’s of de concentratiekampen uit de kast met mottenballen te halen. Dat oude recept werd door pers en politiek ook op Sarrazin uitgeprobeerd, maar lijkt geen vat meer te hebben op de modale Duitser. Tot slot kan men zich afvragen of er geen foto van Angela Merkel ontbreekt in de folder van Justitie over het gevaar van ‘extreemrechts’. Was het niet Merkel zelf die onlangs verklaarde dat de multiculturele maatschappij “compleet mislukt” is? We kunnen ons voorstellen dat er in marginale neonazikringen instemmend applaus opsteeg. Maar heeft Merkel daarom ongelijk? Of maakt die nuchtere waarheid van de Duitse bondskanselier plots een neonazi? Of creëert ze daarmee een ‘voedingsbodem’ voor racistisch geweld? Hypocrisie en gespeelde verontwaardiging lijken ook in Berlijn een politieke deugd…
