Het Vlaams Belang beweert al langer dan vandaag dat SP.A en (in toenemende mate) VLD zich als huisslaafjes van de Waalse PS gedragen om hun toekomstige regeringsdeelname niet in gevaar te brengen. SP.A en VLD zijn hierin zeer fanatiek, veel fanatieker dan hun ijver om de resoluties van het Vlaams Parlement in de praktijk om te zetten.
De ‘snelheid’ waarmee de Belgische partijen in het B-H-V-dossier naar een oplossing streven, is aandoenlijk. Niet alleen schoof SP.A-voorzitter Vande Lanotte het probleem door naar de Franstaligen (“Het is nu een Franstalig probleem”), die hiermee het dossier als ‘opgelost’ beschouwen, de beide ‘Vlaamse’ partijen gaven ook al enkele keren forfait als het erop aan kwam. Toen het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement begin vorig jaar (Actueel, 12.03.2006) een resolutie voorlegde die heel eenvoudig stelde dat het Vlaams Parlement het onaanvaardbaar zou vinden indien het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde niet zou gesplitst zijn vóór de federale parlementsverkiezingen van 2007, bleek de meerderheid, ook meerdere N-VA’ers, zelfs niet eens de resolutie in behandeling te willen nemen.
Het Vlaams Belang blijft aan de kar duwen. Gisteren, 9 januari 2007, was het weer zover, toen onze senatoren Yves Buysse en Nele Jansegers andermaal moesten vaststellen dat de ‘Vlaamse’ meerderheidspartijen niet eens de schijn meer hoog houden. In de commissie Binnenlandse Zaken van de Senaat werden namelijk verzoekschriften behandeld, waarvan een groot deel van de Conferentie van Burgemeesters van Halle-Vilvoorde en van andere Vlaamse gemeenten, die aandringen op de definitieve splitsing van het kiesarrondissement.
Toen de commissie er zich van af wilde maken met een pure kennisname, stelden de beide Vlaams Belang-senatoren voor om een hoorzitting met een delegatie van de burgemeesters te organiseren. In een persmededeling hekelen senatoren Buysse en Jansegers de lamlendige houding van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, die het zelfs niet nodig vonden dit voorstel te steunen. In dit kader herinneren we ons de pessimistische woorden van Luk Van der Kelen: “Aan Vlaamse kant is er van enig front geen sprake (…) De Franstaligen weten dat. Als ze de prijs hoog genoeg opdrijven, zullen de Vlamingen wel opnieuw eieren voor hun geld kiezen en een regeerakkoord sluiten zonder staatshervorming en dus zonder splitsing van B-H-V. De volgende Vlaamse nederlaag zit eraan te komen” (28.03.2006).
