In 2010 werd Bibi Aisha wereldnieuws. De foto van het verminkte Afghaanse meisje prijkte op de voorpagina van het Amerikaanse tijdschrift ‘Time’, werd in 2011 bekroond als ‘World Press Photo’ en schokte de wereld. De oren en de neus van het jonge meisje werden op bevel van de Taliban afgesneden omdat ze na een gedwongen huwelijk wegliep van de man die haar om de haverklap sloeg en verkrachtte. Het meisje vluchtte naar Amerika, kreeg daar een nieuwe neus en oren én een menswaardig bestaan.
Malala
Dat het religieuze schrikbewind van de Taliban nog niet weg is, bewijst het droevige verhaal van Malala Yousoufzai. Het 14-jarige meisje strijdt al jaren voor het recht op onderwijs voor meisjes en dat kwam haar duur te staan. In de door de Taliban veroverde Swat-vallei – in het noorden van Pakistan – werd ze door de moslimfundamentalisten van een schoolbus geplukt en koelbloedig door het hoofd geschoten. Als bij wonder overleefde Malala de aanslag. De Taliban hebben al aangekondigd dat ze opnieuw zullen proberen haar te doden. Maar Malala is niet van zin haar dappere strijd op te geven. “Ik wil rechten studeren en dan wil ik in de politiek stappen. Om te vechten voor onze rechten, de rechten van vrouwen en meisjes. We kunnen toch niet in de steentijd blijven leven!”
Feminisme en islam
Leven onder de Taliban is geen pretje. Vrouwen worden in een boerka gedwongen en hebben geen rechten. Ze mogen niet naar de markt, ze mogen niet alleen buiten en ook niet naar het ziekenhuis. In de gebieden waar de Taliban de plak zwaait worden meisjesscholen gesloten of met springstof opgeblazen. “We moeten als één vrouw achter dit meisje staan”, schreeuwt Hilde Sabbe uit (Het Laatste Nieuws, 12.10.12). Een beetje hypocriet, want Sabbe is altijd iemand geweest die de ogen gewillig toekneep voor de onverdraagzame en vrouwonvriendelijke trekjes van de islam. “Ik heb het als feministe nooit gemakkelijk gevonden om een positie in te nemen inzake de ontvoogdingsstrijd van vrouwen in andere culturen,” geeft ze schoorvoetend toe. “Ik was altijd wat sceptisch (wat een understatement, red.) tegenover figuren als een Ayaan Hirsi Ali die op luide toon andere moslimvrouwen ging vertellen hoe fel ze onderdrukt werden. Ik was van mening dat je die vrouwen niet moet bevoogden, maar de tijd moet gunnen om in hun eigen tempo te emanciperen, zoals dat bij ons is gebeurd. Ik vind dat nog altijd…”
Emancipatie vs. Gevangenis
Sabbe stelt het graag mooier voor dan het is en wil zich ook een beetje vrijpleiten van enige schuld of medeplichtigheid. Maar medeplichtig zijn die zelfverklaarde feministen natuurlijk wel. Als ze moeten kiezen tussen vrouwenrechten en de blinde liefde voor andere culturen, kiezen ze heel vaak voor het laatste. Ze hebben een hekel aan moedige vrouwen als Ayaan Hirsi Ali of Irshad Manji die de islam verketteren als een barbaarse religie en ideologie. Sabbe en co. weten het beter. Links weet het altijd beter. Het is niet alleen de islam die de vrouwen gevangen houdt in een religieuze dwangbuis, het is ook de linkerzijde in het Westen die krampachtig vasthoudt aan een naïef en wereldvreemd cultuurrelativisme. Als die vrouwen zich willen emanciperen, moeten ze dat maar op eigen houtje doen. “In hun eigen tempo…” Voor wie het nu nog niet zou doorhebben: het échte racisme is links.
