‘Hurray, Hurray’, met deze woorden begroette Gerolf Annemans de brief van de Britse premier Theresa May aan de voorzitter van de Europese Raad waarin ze liet weten artikel 50 van het EU-verdrag in te roepen en dus de eindonderhandelingen in te zetten voor de Britse uitstap uit de Europese Unie. Het Vlaams Belang feliciteert de burgers van het Verenigd Koninkrijk met hun verstandige beslissing om het pad van de Vrijheid opnieuw in te slaan.
Guy Verhofstadt, die op een blauwe maandag aangeduid werd tot Brexit-onderhandelaar namens het Europees Parlement, heeft meteen een ontwerpresolutie uitgezonden waarin hij samen met de traditionele politieke groepen in het Europees Parlement een aantal krijtlijnen wil uitzetten. Deze resolutie spreekt van een ‘betreurenswaardige gebeurtenis’ en wijst de overblijvende lidstaten op hun ‘plicht’ om de belangen en de integriteit van de Europese Unie te verdedigen.
In deze defensieve en zelfs revanchistische geest valt niet te verwachten dat Verhofstadt en co de Britten in schoonheid willen uitwuiven. Integendeel, in de algemene principes wordt meteen een soort verbod aan de Britten uitgevaardigd om tijdens de uittredingsperiode reeds handelsverdragen met derde landen te onderhandelen. De Britten moeten zich ook in de toekomst aan de ‘standaarden’ van de Europese Unie conformeren, bijvoorbeeld inzake milieu, handel en sociale politiek. Verhofstadt trekt de strop aan.
De Brexit heeft uiteraard gevolgen voor de EU-instellingen zelf. In zijn resolutie stelt Verhofstadt dat in de toekomst het meerjarig financieel kader zal moeten bijgesteld worden en dat de ‘kwestie van de eigen middelen’ op tafel moet komen. Voor het Vlaams Belang kan er in de toekomst alvast geen sprake zijn van Europese belastingen of een verhoogde bijdrage van de overgebleven lidstaten. De Unie moet integendeel op een dieet gezet worden en haar budgetten en projecten drastisch verminderd.
De zetels in het Europees Parlement, een aparte paragraaf voor Verhofstadt waard, moeten gewoon verminderd worden met het aantal zetels van de Britten. Ze dienen niet herverdeeld te worden of er dienen geen Europese lijsten in de plaats te komen om die zitjes te vullen. Dat zou alvast een eerste grote besparing zijn.
