Naar aanleiding van de publicatie van zijn recentste boek ‘Brussel: Eurabia’ verschenen de afgelopen dagen enkele interviews met Arthur van Amerongen. Zoals Het Laatste Nieuws (01.03.2008) opmerkt, kan de voormalige Midden-Oostencorrespondent en oorlogsverslaggever niet verdacht worden van een aangeboren afkeer voor de islam. Integendeel zelfs, zijn geschriften getuigen van uitgesproken sympathie voor de moslims en de multiculturele samenleving, en jarenlang stemde hij overtuigd links.
Dat veranderde met zijn meer dan één jaar durende verblijf in de moslimenclave Brussel, waar de gewezen multikul-believer proefondervindelijk vaststelde waarvoor onze partij reeds dertig jaar waarschuwt. “Ik zag in Brussel getto’s, vol moslims met middeleeuwse opvattingen die op geen enkele manier in contact staan met de Belgische samenleving. Sterker, ze verachten die samenleving.”, aldus een ontnuchterde Van Amerongen (HLN, 01.03.2008). Het centrum van de Europese hoofdstad is volgens de auteur van ‘Brussel: Eurabia’ een kweekvijver van moslimfundamentalisme: “De islam woekert en gedijt hier, als een roos op een mestvaalt.”
Op de opmerking van de De Morgen (27.02.2008) dat “er toch hard wordt gewerkt aan integratie”, luidt het sec: “Onzin. Ik heb dat nergens gezien in Brussel”. Ook wat de toekomst betreft, is er volgens Van Amerongen weinig reden tot optimisme: “De weinige cafés en winkels in de extremistische wijken sluiten. Een beetje Belg komt er niet meer wonen. De getto’s breiden zich als inktvlekken uit. De toon wordt met de dag aanvallender. (…) Ziet de politiek dat dan niet? Of wil ze het niet zien omdat het niet aangenaam is?”
Van Amerongen, die ondertussen reeds werd aangeklaagd wegens racisme, hekelt in de interviews dan ook het verstikkende, politiek-correcte klimaat in dit land: “Blijkbaar is het voor anticracismebewegingen in België een probleem om überhaupt kritiek te uiten op de extreme islam. Het islamdebat in dit land wordt beheerst door angst en politieke correctheid.”