Nog zowat zes maanden en we trekken terug naar de stembus. En kijk, daar duikt het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde alweer op. Zoals u weet is de huidige kieskring flagrant in strijd met de grondwet en moet er na de verkiezingen van 2007 een oplossing komen of de verkiezingen zijn niet meer rechtsgeldig. U herinnert zich ongetwijfeld ook nog hoe het voor de verkiezingen van 2004 vanuit de hoek van CD&V en N-VA stoere Vlaamse ultimatums regende, die een voor een weer werden ingeslikt, zodat de Franstaligen – op één been en met de vingers in de neus – hun slag thuis haalden.
SP.A-voorzitter Johan Vande Lanotte voelt niet veel voor een herhaling van dat scenario en kiest voor de vlucht vooruit. ‘Brussel-Halle-Vilvoorde is niet ons probleem, maar dat van de Franstaligen’, klinkt het. ‘Zij moeten het nu maar oplossen’.
Tja, wie zoals Vande Lanotte rekent op de ‘goodwill’ van de Franstaligen is natuurlijk wel erg naïef. En dan is er nog Bart De Wever. De voorzitter van de N-VA haalde gisteren – terecht – boos uit naar de “voortijdige capitulatie” van de Vlaamse socialisten en voor de camera’s liet hij de spierballen nog eens goed rollen: “De Vlaamse partijen moeten vooraf duidelijk maken dat ze niét in een regering stappen als B-H-V niet is gesplitst”…
Aangenomen mag worden dat nogal wat kijkers overvallen werden door lachkrampen, bijtend maagzuur of een hardnekkig ‘déjà-vu’-gevoel, want dat was net hetzelfde wat Yves Leterme en Geert Bourgeois vóór de verkiezingen van 2004 plechtig hadden gezworen.
Het kan zijn dat Bartje De Wever wat last heeft van vroegtijdig geheugenverlies, maar dat geldt niet voor ons. En wellicht ook niet voor heel wat kiezers.