Voelen de traditionele partijen in Brussel de verkiezingsbui al hangen? Het is een terechte vraag nu blijkt dat de Brusselse regering meer dan 180.000 euro heeft vrijgemaakt om vreemdelingen te mobiliseren voor de gemeenteraadsverkiezingen.
“Er zal een informatieprocedure voor de niet-Belgische kiezers worden uitgewerkt”, staat te lezen in de toelichting van de begroting voor het jaar 2018 van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het doel is kiesgerechtigde vreemdelingen in Brussel “alle nuttige toelichting te verstrekken betreffende hun stemrecht en de formaliteiten die ze moeten vervullen om als kiezer te worden ingeschreven”.
Dit waarschijnlijk omdat in het verleden reeds gebleken is dat vreemdelingen nu eenmaal niet warm lopen voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Het Vlaams Belang heeft alvast stevige bedenkingen bij dit initiatief, los nog van het feit dat het vreemdelingenstemrecht voor de Vlaams-nationalistische partij al helemaal niet door de beugel kan. Dat er belastinggeld wordt geschonken aan privé-verenigingen met het oog op de organisatie van specifiek naar vreemdelingen gerichte infocampagnes rond de gemeenteraadsverkiezingen, zonder dat daar enige ernstige parlementaire controle op kan uitgevoerd worden, doet alvast vrezen dat het inderdaad het enige doel van de campagne is om allochtone kiezers te overtuigen op de vnl Franstalige machtspartijen te stemmen. Het stoort de Nederlandstalige regeringspartijen daarbij blijkbaar niet dat ze op die manier verder meewerken aan de verdere minorisering van de Nederlandstaligen in de hoofdstad.
Het is ook nog maar de vraag waarom er een specifieke campagne naar vreemdelingen toe moet komen. Het aantal blanco en ongeldige stemmen en het aantal niet opgedaagde kiezers bij verkiezingen in Brussel ligt steeds bijzonder hoog. Dat er geen campagne komt om ALLE Brusselaars te overtuigen van het nut van hun stem, maar wel een campagne om enkel allochtone kiezers aan te spreken, is opnieuw een sterk staaltje van omgekeerd racisme in Brussel. Of zou deze informatiecampagne het ironische hoogtepunt vormen van de wereldvreemde anti-racisme campagne van Staatssecretaris Debaets waarin clichés zogezegd worden ‘omgekeerd’?
