Een goede 100 dagen scheiden ons nog van de moeder aller stembusslagen. Zonder enige overdrijving mogen we stellen dat de verkiezingen van 26 mei bepalend zullen zijn voor de toekomst van ons land, van onze mensen, van u en mij. Het is intussen bij vriend en vijand bekend: 2018 was het begin van de wedergeboorte,

Als de jongste weken ons een zaak hebben geleerd, is het wel dat het huidige politieke systeem zijn grenzen heeft bereikt. Een flink deel van de bevolking in Vlaanderen en Europa herkent zich niet meer in de traditionele politiek en zijn dogma’s en laat dat ook merken op straat en in het kieshokje. Het patriottisme

Premier Michel wil op 10 december het omstreden Marrakesh immigratiepact ondertekenen. Dit pact is een onomkeerbare stap in het volledig uit handen geven van het nationale immigratiebeleid en zal onvermijdelijk massale immigratiestromen op gang brengen. Het pact maakt van immigratie immers een universeel recht waarbij onze landsgrenzen wagenwijd worden opengezet. Geen wonder dat de Verenigde

Jullie hebben er lang op moeten wachten, maar op 14 oktober trok de geel-zwarte wervelwind eindelijk opnieuw door Vlaanderen. In tientallen steden en gemeenten behoort onze partij intussen tot de leidende formaties. Meer dan 350 Vlaams Belang-kandidaten zullen in januari de eed afleggen als gemeenteraadslid. 546.474 kiezers kozen op verkiezingsdag voor de enige partij die

Met de aftrap van onze campagne ‘Eerst onze mensen’ komen we tot de essentie, onze bestaansreden. Het is een gezond principe dat tot het dna behoort van onze partij. Net zoals een ouder het welzijn van zijn of haar kind op de eerste plaats zet, dient de overheid dat te doen voor haar burgers.   Dat

Aparte plaatsen voor vrouwen in de bus, minder cafés en als kers op de taart: de creatie van een islamitische staat. Het zijn maar enkele van de voorstellen die de partij Islam afgelopen maand in de kijker zette. De partij – die in 28 gemeenten zal deelnemen en nu reeds verkozenen heeft in verschillende Brusselse

Europa dreigt ons land volgende maand op de vingers te tikken omwille van de wijdverspreide ‘discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt’. Nieuwe cijfers van het Vlaams Ministerie van Onderwijs werpen echter een heel ander licht op de zaak. De structurele oververtegenwoordiging van niet-Europese allochtonen in de werkloosheidsstatistieken is al jaren een doorn in het oog