Als gouverneur van de Nationale Bank wordt Luc Coene geacht elk punt van kritiek op economie en financiën nauwkeurig te wikken en te wegen. Tot grote ergernis van het politieke establishment heeft Coene deze ongeschreven regel reeds meermaals overtreden. Afgelopen weekend was het weer raak.
Politieke wrevel
In De Tijd, een krant die duidelijk minder last heeft van regeringsgetrouwe volgzaamheid, stelde Coene dat de Belgische economie opnieuw in een recessie dreigt te sukkelen. Kris Peeters, als minister-president nochtans enkel bevoegd voor het Vlaams Gewest, stond meteen op zijn achterste poten. Ongehoord dat de gouverneur, ondanks alle ‘inspanningen’ van Peeters’ regering om investeerders aan te trekken, zulke zaken durft te verkondigen. De waarheid kwetst. Coene kon alleszins op heel wat bijval rekenen vanwege menig economisch expert: “Omdat hij de waarheid niet probeert te verdoezelen zoals politici wel doen” klonk het daar.
Vlaamse assertiviteit
De boze reactie van Peeters zegt genoeg. Het politieke establishment, of het nu Vlaams of federaal is, wil ons een rad voor de ogen draaien, terwijl de economie in een steeds snellere neerwaartse spiraal geraakt. In plaats van te palaveren met enkele buitenlandse ondernemers, die van onze hoge loonkost en belastingen zo het hunne denken, zou Peeters beter in eigen land ijveren voor een eigen Vlaamse fiscaliteit als hefboom voor belastingverlaging en meer ruimte voor ondernemers.
Zoveel assertiviteit moeten we natuurlijk niet verwachten van onze Vlaamse Minister-President. Ook de N-VA-coalitiegenoten – die ooit zworen bij de Maddens-doctrine – lijken het klauwen verleerd te zijn. Zij zitten allen op posities die hen toelaten ervoor te zorgen dat de kritiek van Coene althans voor Vlaanderen niet meer hoeft te gelden.
Klik hier voor het sociaal-economisch programma van het Vlaams Belang.
