De naam Nordine Amrani mag in grote, bloedrode letters toegevoegd worden aan het rijk gevulde blunderboek van Justitie. Zoveel is duidelijk nu meer en meer bekend wordt over het criminele parcours van de Luikse schutter en het weinig doortastende optreden van het gerecht.
“Met rust laten”
Het is duidelijk dat veel mensen zich vragen stellen bij de gebrekkige opvolging Amrani. In politiekringen valt nu te horen dat zij een algemene richtlijn volgen om voorwaardelijk invrijheidgestelden niet om de haverklap “lastig te vallen.” Ex-gevangenen worden alleen gecontroleerd na klachten of betrapping op heterdaad. Zo kon Amrani ongehinderd een wapenarsenaal aanleggen, in zijn bij het gerecht bekende drugloods.
Amrani is geen alleenstaand geval. Het loopt zwaar mank bij de opvolging van gedetineerden die vrij zijn gelaten onder voorwaarden. “Amrani kon tijdens de onderonsjes met zijn justitie-assistent vertellen wat hij wilde: ‘Alles gaat prima met mij.’ De assistent noteerde: ‘Alles gaat prima met Amrani’,” schrijft gerechtsjournalist José Masschelin schamper (Het Laatste Nieuws, 15.12.11). “De controle van mensen die onder voorwaarden vrij zijn, moét rigoreuzer en veeleisender zijn.”
Volgens de journalist doet iedereen die van ver of nabij bij de opvolging van de crimineel betrokken was, hard zijn best om zijn verantwoordelijkheid door te schuiven. Feit blijft dat het systeem van opvolging niet deugt. Dat is een oud zeer dat – net als het tekort aan gevangeniscellen – al een hele tijd meegaat. José Masschelin wijst er op dat veel ministers van Justitie al beloofden om die ‘problematiek’ aan te pakken, maar intussen staat men nog altijd nergens.
Geitenwollen-sokken
“Gedaan met de geitenwollen-sokken-aanpak van nu”, besluit Masschelin. Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen recidivisten en mensen die voor de eerste keer tegen de lamp liepen. Veelplegers, zoals Amrani, mogen de vrije teugel niét krijgen.” Inderdaad. Die moét je lastig vallen en constant en goed in de gaten houden. Vóór het fout gaat.
