Politiek België ligt nog steeds op apegapen. Vandaag maakt Reynders (MR) waarschijnlijk bekend dat hij “open staat voor een staatshervorming” (De Morgen, 24.09.2007), waarmee hij zijn kansen op een hoge ministeriële functie in elk geval veilig zal proberen te stellen. De Vlamingen moeten vooral niet denken dat de buit nu al binnen is, want de Franstalige partijen brengen ongetwijfeld de mogelijke uitbreiding van het Brussels grondgebied en de kwestie van de corridor op de onderhandelingstafel.
Het is al langer dan vandaag duidelijk dat inzake Brussel de emoties hoog oplopen. De Brusselse problematiek is de Belgische problematiek: zo bestaat er volgens professor Philippe Van Parijs (UCL) “geen enkel geloofwaardig geweldloos scenario voor de opsplitsing van België waarin Vlaanderen met Brussel zou vertrekken” (De Standaard, 24.09.2007). Juist nu spreekt de afgevaardigd bestuurder van het Verbond der Ondernemingen te Brussel (VOB) zich in een interview uit over de toestand van het bedrijfsleven in Brussel en de gevolgen van een staatshervorming of van een mogelijke splitsing van het land. Opeens lijken voorstellen van het Vlaams Belang een stukje minder utopisch of vergezocht en wordt het zelfs denkbaar dat Brussel nauwer bij Vlaanderen zou kunnen aanleunen. “Economisch gezien leunt Brussel meer aan bij Vlaanderen dan bij Wallonië”, aldus deze topman (De Morgen, 24.09.2007).
Brussel, zo verneemt de lezer verder, genereert veel rijkdom, maar krijgt weinig uit de federale pot terug. “Brussel mag dan wel een vijfde van de rijkdom van het land creëren, de hoofdstad krijgt dat geld niet in handen. Het gewest krijgt maar 10% van de personenbelasting. Wij vragen dat die ongelijkheid wordt rechtgezet. We want our money back”. Tiens, tiens, bijna een doorslag van hetgeen het Vlaams Belang voor Vlaanderen vraagt, alléén: als Vlaanderen de afbouw vraagt van de miljardenstroom naar Wallonië, wordt dit door ‘progressief’ Vlaanderen/België als ‘oubollig’, ‘agressief’, ‘eng’ en ‘nationalistisch’ bestempeld…
Brussel heeft nochtans troeven, weet de woordvoerder van het VBO en moet die derhalve volledig uitspelen. Het tweetalig statuut van de hoofdstad is er zo een, maar die wordt door de Franstaligen geboycot. “Jammer genoeg volgen de lokale politici niet. Voor een Nederlands taalbad kun je gemakkelijker in een school in Luik dan in Brussel terecht. Tal van Franstalige politici dromen nog steeds van Bruxelles, ville francophone. Zo’n houding is nadelig voor Brussel”.
Wij leren uit het interview dat het Belgisch en internationaal bedrijfsleven niet (meer) bang is voor een splitsing – en dat de economie gewoon verder zal draaien – en dat zelfs de splitsingsoptie geen aanleiding meer geeft tot allerlei paniekerige uitspraken over het ‘nakende einde van de wereld’.
