“Eenden achtereen. Als een langgerekte hals. In de zeehemel.” Terwijl Europa – vooral Zuid-Europa – nog altijd kreunt onder de gevolgen van de eurocrisis, vond ‘Europees president’ Herman Van Rompuy de tijd om 2012 uit te zwaaien met een ‘haiku’. Ja, daar zit Europa echt op te wachten… Van Rompuy en de Franse president Hollande lieten onlangs verstaan “dat het ergste nu achter de rug is”, maar dat hebben we al wel vaker gehoord en Van Rompuy ziet ze duidelijk vliegen… Volgens de Duitse kanselier Angela Merkel wordt dit jaar “nóg moeilijker.” Economen en specialisten vrezen dat niet Van Rompuy, maar Merkel gelijk heeft.
Feestje voor de eurocraten, nachtmerrie voor de Europeanen
“Het jaar 2013 wordt een zwaar jaar voor de meeste Europeanen, maar niet voor de eurocraten,” voorspelt Afshin Ellian. De Nederlandse publicist en jurist wijst op de dramatische toestand in Zuid-Europa en stelt vast dat eurocraten zoals Van Rompuy, Barroso en Verhofstadt daar niet echt van wakker liggen. “Het vrolijke Europa van eurocraten is een nachtmerrie voor de zuidelijke Europeanen. Daarover horen we de eurocraten nooit.” Nee, zij zweren bij de mantra van de versnelde Europese ‘integratie’ en de verdere afbraak van de soevereiniteit van de naties. “De EU is niet het probleem, maar de oplossing,” klinkt het unaniem uit de mond van de eurocraten. Het lijkt een moderne vorm van exorcisme, maar of die duiveluitdrijvingsrituelen zullen volstaan om de financiële crisis te keren, is nog maar de vraag.
Het morele failliet van de eurocraten
Afshin Ellian schrijft dat het optimisme van de eurocraten geen grenzen kent, maar niet gerechtvaardigd wordt door de realiteit. “De eurocraten hebben geen last van armoede of sociale en economische achteruitgang. Als de eurocraten over Europa spreken, praten ze over hun eigen toekomst, over hun eigen instituut, hun (vet betaalde) banen en dromen. En dat ziet er inderdaad vrolijk uit.”
Eind vorig jaar raakte bekend dat de reële lonen van de 56.000 EU-ambtenaren dit jaar met maar liefst 5,5 procent zullen stijgen. En iedereen weet dat die ambtenaren al rijkelijk worden betaald. Voor de eurocraten is de crisis erg ver weg en het elementaire fatsoen al even ver. “Het contrast tussen de vreugde van de eurocraten en de ellende van de zuidelijke Europeanen spreekt boekdelen over het morele failliet van de eurocraten,” sneert Ellian boos (Elsevier.nl, 02.01.13). En hij heeft groot gelijk.
