Bart De Wever is bij een deel van de Vlaamse opinie nog altijd onaantastbaar. Hoe dat komt is een raadsel – of het zou door de hetze in de Franstalige pers en politiek moeten zijn – maar de Vlaamse held is lang niet zo ‘onbuigzaam’ als Vlaamsgezinde kiezers wel denken. Het links-flamingantische blad ‘Meervoud’ is zwaar teleurgesteld in De Wever en schrijft dat die de Vlaamse ambities voor Brussel heeft opgeborgen.
‘Meervoud’ oppert dat in Vlaams-Brusselse kringen met ongerustheid kennis werd genomen van de nota-Di Rupo. De opluchting was dan ook groot dat die nota werd afgeschoten. Maar dat was misschien te vroeg gejuicht. “Groot was de verbazing, en de teleurstelling, dat Bart De Wever, in zijn ‘verslag aan de koning’ bereid bleek om in zeer verregaande mate tegemoet te komen aan de Brussel-voorstellen van Di Rupo,” stelt ‘Meervoud’.
“Eind augustus was er nog slaande ruzie aan de onderhandelingstafel toen Laurette Onkelinx woedend uitvloog tegen CD&V en N-VA omdat deze partijen voet bij stuk hielden om de kinderbijslag aan de gemeenschappen, en niet aan de gewesten toe te kennen”, schrijft Bernard Daelemans. “De uitbarstingen van deze hysterica blijken wel bijzonder doeltreffend te zijn, want zie: in het ‘verslag’ van De Wever wordt de kinderbijslag nu aan de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (dus aan het Brussels Gewest) toevertrouwd. Praktisch alle voorstellen van Di Rupo worden door De Wever overgenomen, behalve het herinvoeren van tweetalige lijsten voor de Brusselse gewestverkiezingen.” Brussel krijgt bovendien ook nog 300 miljoen euro extra. In ruil voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, die ook geen echte splitsing is vermits Franstaligen inschrijvingsrecht krijgen.
Ook het Vlaams Komitee voor Brussel is vernietigend over de nota van Di Rupo die, zoals gezegd, haast volledig werd overgenomen door De Wever. “Er wordt helemaal niet gestreefd naar een ‘2+2-model’ (van twee deelstaten, Vlaanderen en Wallonië, en twee subgewesten, Brussel en Duitstalig België, nvdr), want er mag aan Brussel ‘constitutieve autonomie’ toegekend worden. Een aantal nieuwe bevoegdheden worden aan het gewest toegewezen (kinderbijslag, arbeidsmarktbeleid, beroepsopleiding). Aan de beleidsversnippering over de 19 gemeenten wordt niet wezenlijk geraakt. Inzake de taalwetgeving worden geen knopen doorgehakt, de toepassing ervan blijft problematisch. Brussel wordt zowel financieel als qua bevoegdheden versterkt. Door de constitutieve autonomie komt het gewest ook definitief en onherroepelijk op gelijke voet met Vlaanderen en Wallonië.”
Dat ziet er allemaal niet goed uit en Bart De Wever ging er blijkbaar mee akkoord. Gelukkig hebben de Franstaligen zelf het compromisvoorstel van De Wever afgeschoten en dus is het nog niet zo ver. Maar, zoals ‘Meervoud’ besluit: “Er zijn weer bakens verzet. In een eventuele nieuwe onderhandelingsronde zal het moeilijk zijn om terug te komen op de standpunten die zijn ingenomen.” Verzeilt de N-VA in een Egmont-bis-avontuur? De toekomst zal het uitwijzen.
