Het Vlaams Belang hekelde in een persmededeling het mediacircus naar aanleiding van de ondertekening van het BHV-akkoord in het koninklijk paleis. Geschiedenisprofessor en ‘roayltywatcher’ Mark Van den Wijngaert zit op dezelfde lijn: “De plechtigheid rond de ondertekening van de eerste stappen in de staatshervorming waren lichtelijk (?) overdreven.” Van den Wijngaert waarschuwt ook voor “overtrokken optimisme”: “enige realiteitszin ontbrak.”
Opgestoken vingertje
In de plaats van de gebalde vuist vorig jaar, kregen we deze keer bij de 21 juli-toespraak weer het traditioneel opgestoken vingertje van Albert. Het is sterker dan hemzelf. Professor Van den Wijngaert gelooft niet dat de sneer naar ‘het populisme’ gericht was tegen het Vlaams-nationalisme (lees: Vlaams Belang en N-VA). Van den Wijngaert wijst erop dat de koning voor zijn toespraak altijd de instemming van de regering moet hebben, en zo’n veroordeling zou – vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen – arrogant en bijzonder dom zijn. Bovendien: “De koning is altijd voorzichtig geweest, en heeft altijd geprobeerd boven de politieke partijen te staan.” Als u nu ook in een deuk ligt van het lachen, geven we u even tijd om bij te komen. Want het wordt nóg gekker…
De grote ‘democraat’
Het is uitermate potsierlijk dat een niet-verkozen staatshoofd het volk met een moraliserend toontje komt wijzen op ‘de gevaren van het populisme’ dat hier en in heel Europa de kop opsteekt. Zelfs een overtuigde belgicist en royalist als Luc Van der Kelen lijkt dat te beseffen en dus tovert hij een konijn uit zijn hoge hoed. Zet u schrap voor een straffe kronkel: “Gaat de koning een stapje te ver in zijn toespraak? Helemaal niet”, bezweert Van der Kelen de lezer (Het Laatste Nieuws, 23.07.12): “Het is precies zijn opdracht om de integriteit van land en grondgebied te verdedigen (dus toch een aanval op het Vlaams-nationalisme, red.) en de koning steunt op een parlementaire, democratisch verkozen meerderheid.” Dat is lachen! Dat Albert op de troon zit, is het resultaat van de toevallige ontmoeting van een vorstelijke zaad- en eicel. Het resultaat van erfopvolging, niet van bijzondere capaciteiten, bekwaamheid en democratische verkiezingen.
