“Er gaapt een grote afstand en soms zelfs een afgrond tussen de analyses en standpunten van de partijen, en niet enkel op communautair vlak.” Dat zegt Jean-Michel Javaux – voorzitter van Ecolo – over de stand van zaken in de regeringsonderhandelingen. De kloof lijkt meer dan ooit onoverbrugbaar en dus mag de koning zich stilaan zorgen beginnen te maken over de overlevingskansen van zijn koninkrijk. Want als Di Rupo er volgende week niet in slaagt om een doorbraak te forceren en dus water en vuur te verzoenen, dreigt opnieuw een zware regimecrisis. Niemand weet hoe het dan verder moet.
Jan Segers (Het Laatste Nieuws, 06.08.10) wijst er op dat de N-VA in de gesprekken het woord ‘confederalisme’ zelfs niet laat vallen. “Het minimale Vlaamse boodschappenlijstje oogt niet eens schrokkerig”, stelt de journalist vast: “overheveling naar Vlaanderen van delen van de gezondheidszorg en het tewerkstellingsbeleid, een bepaalde mate van fiscale autonomie, overheveling van de kinderbijslag naar de Vlaamse Gemeenschap.” De vette vis die Bart De Wever ooit in het vooruitzicht stelde, lijkt meer op een mager sprotje.
En dan hebben we het nog niet over Brussel-Halle-Vilvoorde. Daar is een oplossing nog lang niet in zicht, zelfs nu eeuwige stokebrand Olivier Maingain (FDF) niet aan tafel zit. “De vraag is niet of het glas halfvol of halfleeg is”, laat een Vlaamse onderhandelaar zich ontvallen. “Alleen de bodem van het glas is op dit moment gevuld.”
Misschien komen de onderhandelaars straks wel tot de vaststelling dat het onverzoenbare inderdaad niet meer te verzoenen valt en dat Vlamingen en Walen beter uit elkaar zouden gaan. Iets wat het Vlaams Belang al jaren zegt.
