Er heerst dezer dagen heel wat verontwaardiging over de zogenaamde diamantdeal. Begrijpelijk en terecht overigens. Nadat Omega Diamonds jarenlang enorme winsten had versluisd via fraudecarrousels gooide de diamantreus het op een akkoordje met de fiscus. Met de minnelijke schikking die werd onderhandeld in de beslotenheid van de achterkamertjes, weet de frauderende diamantreus zich meteen veilig voor gerechtelijke vervolging en bijgevolg verzekerd van een blanco strafblad.
Klassenjustitie
Dit schandaal bevestigt de juistheid van de scherpe kritiek die het Vlaams Belang – bij monde van Senator Bart Laeremans en Kamerlid Hagen Goyvaerts – twee jaar geleden op de verruiming van de wet op de minnelijke schikking leverde.
Het Vlaams Belang stelde toen dat de minnelijke schikking weliswaar een geschikt instrument is voor kleinere misdrijven (zoals sommige verkeersovertredingen), maar een uitbreiding van dit systeem naar zwaardere misdrijven absoluut niet door de beugel kon.
Onze partij waarschuwde er meer bepaald voor dat de afkoopbaarheid van straffen zou leiden tot een klassenjustitie (wie genoeg geld heeft, kan zijn straf afkopen), zoals vandaag treffend wordt geïllustreerd.
En daar zal het niet bij blijven. Het staat immers in de sterren geschreven dat de beruchte ‘afkoopwet’ er op termijn ook toe zal leiden dat straffen niet meer ontradend werken. Als criminelen – en bij uitbreiding criminele organisaties – hun straf kunnen ontlopen door een boete te betalen, zullen ze die immers gewoon bij de ‘onkosten’ voor hun criminele activiteiten incalculeren.
Amper twee jaar nadat ze werd gestemd, heeft de afkoopwet haar perfide werking bewezen. We kunnen alleen maar hopen dat het niet nog eens twee jaar duurt vooraleer ze belandt waar ze thuishoort: in de vuilnisbak.
