Na een analyse van het communautair akkoord dat deze middag door formateur Di Rupo werd voorgesteld reageerde het Vlaams Belang met onderstaand persbericht:
Het Vlaams Belang heeft kennis genomen van de teksten van het ‘communautair akkoord’ en stelt vast dat het nog slechter is dan hetgeen we tot op heden reeds wisten, zeker op het vlak van BHV.
De nefaste regeling voor de zes faciliteitengemeenten wordt bevestigd. De Franstaligen uit de Zes krijgen uitgebreide electorale voorrechten, terwijl de Vlamingen in Brussel politiek worden vermoord. Een Vlaamse Kamerstem wordt nutteloos. Alle 15 Kamerleden die in Brussel verkozen worden, zullen Franstalig zijn. Wallo-Brux in de praktijk. Een hemeltergende onrechtvaardigheid, die leidt tot minstens twee Franstalige Kamerleden extra.
Daarnaast zal er in Halle-Vilvoorde in de praktijk niets veranderen, vermits de Franstalige partijen financieel en electoraal (via de coöptatie van vier Franstalige senatoren) gestimuleerd worden om met aparte lijsten op te komen. Ook de Leuvenaars zullen nu geconfronteerd worden met affiches en folders van PS, MR, FDF, Ecolo en cdH.
Uiterst verregaand en absoluut onaanvaardbaar is de oprichting, bij bijzondere wet, van de “hoofdstedelijke gemeenschap”, waarvan alle gemeenten van het oude Brabant van rechtswege lid zullen zijn. Deze nieuwe politieke instelling zal allerlei nieuwe “samenwerkingsverbanden stimuleren tussen Brussel en zijn hinterland”, een grootstedelijke zone van 1,8 miljoen inwoners, gebaseerd op o.a. “migratie en tewerkstelling”. Hiermee versterkt Brussel zijn greep op Vlaams-Brabant in aanzienlijke mate en wordt de olievlek van het alsmaar groeiende Brussel opnieuw realiteit.
De kwestie van het Minderhedenverdrag is overigens niet van de baan. Door de bekrachtiging van het Protocol nr. 12 bij het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens zal dit Minderhedenverdrag via een sluipweg in de praktijk gebracht worden door het Europees Hof.
Inzake het gerechtelijk arrondissement is duidelijk dat de Franstalige parketmagistraten in Halle-Vilvoorde uitdrukkelijk tot taak hebben zoveel mogelijk dossiers te kanaliseren naar de Franstalige rechtbank. Toppunt is dat zij onder het hiërarchisch gezag komen van de Brusselse procureur, die een apart veiligheidsbeleid kan voeren buiten zijn ambtsgebied.
Daarnaast stellen we vast dat de krankzinnige verhouding 80/20 wordt gehandhaafd voor de rechtbanken van eerste aanleg en de arbeidsrechtbanken. Hierdoor zullen de nieuwe Franstalige rechtbanken vier (!) keer groter worden dan de Nederlandstalige, terwijl het werkvolume slechts een verhouding van één versus twee rechtvaardigt. Dit betekent een huizenhoge discriminatie van de Nederlandstalige rechtsonderhorige. We verwijzen hiervoor naar onze vorige persnota’s en naar de vrije tribune van de voorzitter van de Brusselse arbeidsrechtbank in De Standaard van vandaag.
Bevoegdheden
Ook inzake de overheveling van bevoegdheden blijft het Vlaams Belang bij zijn stelling dat weliswaar veel geld wordt overgeheveld inzake kinderbijslag, gezondheidszorg en arbeidsmarktbeleid, maar dat de belangrijke instrumenten in federale handen blijven. Inzake gezondheidszorg blijft de programmatie van ziekenhuizen een federale bevoegdheid. Tevens wordt de prijs voor een prestatie ook federaal bepaald voor het hele land. Inzake arbeidsmarktbeleid blijven het arbeidsrecht, de RVA en de regels die tot de sociale zekerheid behoren, eveneens federaal. Net zoals bij het werkgelegenheidsbeleid en het gezondheidsbeleid, blijft ook de financiering van de kinderbijslagen een federale aangelegenheid. Kortom, de echte hefbomen om een sociaal-economisch, gezondheids- en gezinsbeleid te voeren, blijven stevig federaal verankerd.
Andere bevoegdheidsoverdrachten bevinden zich in de sfeer van de “borrelnootjes” van 2008. Heel duidelijk is wel dat inzake de NMBS de gewesten weliswaar een vertegenwoordiger in de raad van bestuur zullen krijgen, maar dat de compleet arbitraire 60/40 verdeelsleutel inzake investeringen gewoon behouden blijft.
De financiering van de nieuwe bevoegdheden ‘werk’ en ‘fiscale uitgaven’ handelt slechts over 90% van de huidige middelen. Voor de gemeenschappen is er een duidelijke verschuiving van de hoogte van de personenbelasting naar de zogenaamde “behoeften”, lees de leerlingenaantallen. Dit betekent opnieuw een tegemoetkoming aan de Franse Gemeenschap, betaald door Vlaanderen.
Er komt inderdaad wel een vorm van fiscale autonomie voor de gewesten ten belope van 11 miljard euro. Dat lijkt veel, maar is slechts één derde van wat in de Vlaamse resoluties geëist wordt, met name de volledige overheveling van de personenbelasting naar de deelstaten. Het systeem van de op- en afcentiemen beperkt de echte fiscale autonomie in grote mate. Bovendien wordt de responsabilisering enkel in Vlaanderen doorgevoerd, aangezien er gedurende tien jaar een compensatie van 500 miljoen euro komt voor het Waalse Gewest. Brussel wordt geherfinancierd a rato van 461 miljoen per jaar (te verhogen met 140 miljoen voor Beliris en tweetaligheidspremies), zonder meer een bijkomende transfer.
Voor het Vlaams Belang dreigt Vlaanderen alweer het gelag te betalen. In ruil voor een beperkte fiscale autonomie – die overigens wederzijds is – wordt Vlaanderen opgezadeld met bijkomende transfers bovenop de reeds bestaande geldstromen. Het Brussels Gewest wordt versterkt en inzake bevoegdheidsoverdrachten is het allerminst duidelijk wat de beleidsruimte van Vlaanderen zal zijn.
Vermits alles er op wijst dat noch Wallonië, noch Brussel, noch het federale niveau verarmen, weet men dat Vlaanderen over de gehele lijn het kind van de rekening zal zijn.
Conclusie: De versterking van het Hoofdstedelijk Gewest, zowel institutioneel als financieel lijkt een wederdienst voor meer dan 20 jaar wanbestuur, terwijl de bijkomende bevoegdheden voor de deelstaten – zoals altijd – politiek worden betaald door de Vlamingen in Brussel en de Rand en financieel door Vlaanderen.
Bart Laeremans
Senator
Joris Van Hauthem
Vlaams volksvertegenwoordiger
Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang
