Het bericht hoort ongetwijfeld thuis in de rubriek “multiculturele waanzin”. Of “foute aanpassingsijver.” De Nederlandse jurist Wouter Limborgh pleitte deze week in zijn proefschrift ‘Culturele vrijheid en het strafrecht’ voor het gedogen van een milde vorm van genetische verminking bij vrouwen. Een klein sneetje moet kunnen. “Daarmee kom je tegemoet aan de wens van mensen om te kunnen zijn wie ze zijn”, zegt Limborgh.
Zieke gedoogcultuur
‘Als we klein ongemak door de vingers zien, kunnen we groter leed voorkomen’, luidt het eeuwige gedoogargument. U kent het intussen wel. Drugs bestaan en dus kunnen we een boel problemen uit de wereld helpen als we het gebruik in goede banen leiden. De overheid moet kwaliteitscontroles houden en propere naalden aanbieden. Zo gaat de gebruiker niet meteen dood, maar zachtjes… Wat een onzin.
Barbaars
Het is natuurlijk te gek voor woorden dat een jurist (!) pleit voor het uit de strafwet halen van de genitale verminking waar duizenden en duizenden vrouwen het slachtoffer van zijn. Zelfs al is het in een ‘light-versie’. Het is niet omdat we in een multiculturele samenleving leven dat we die barbaarse traditie oogluikend moeten toelaten in onze contreien. Wie dat doet, begeeft zich op een gevaarlijk hellend vlak. Misschien moeten we het stenigen van ‘overspelige vrouwen’ of ‘afvallige’ moslims dan ook wel gedogen? Waarom niet? Als we ervoor zorgen dat het slachtoffer niet te veel afziet? Een beetje besnijden. Een beetje holebi’s pesten. Een beetje eerwraak. Een beetje sharia. Een beetje minder rechten voor vrouwen en niet-moslims. Een beetje minder vrije meningsuiting… Het begint met ‘een beetje’ en het eindigt met een hoop ellende.
