Het Vlaams Belang stelt nu ook al politieke recuperatie van het Europees Kampioenschap voetbal door de PVDA vast. “Miljonairs die geen belastingen betalen worden door de communisten ingeschakeld om Belgicisme te promoten. Met een ‘We are one’-campagne – bij gebrek aan een Belgische taal moest het in het Engels – wil men met gratis tricolore vlaggen het kunstmatige België-gevoel aanwakkeren”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang). “Blijkbaar is het de bedoeling om de zogenaamde eenheid van het land te promoten, maar voetbalsucces draagt uiteindelijk niets bij tot het bijeenhouden van België.”
Het Vlaams Belang heeft vanzelfsprekend geen enkele boodschap aan een door de pers kunstmatig opgeklopte Belgische hysterie, maar stelt wel vast dat het ondertussen een traditie is dat mensen tijdens internationale voetbaltornooien overstelpt worden met tricolore prullen. “Bekers, wimpels, vlagjes, achteruitkijkspiegelhoesjes, babyslabbetjes, vodden, tapijten, pruiken en vuvuzela’s. De Belgische propaganda wordt zelfs gratis uitgedeeld bij bakken bier”, aldus Pas. “Een denigrerende behandeling die onze Vlaamse Leeuw vooralsnog bespaard is gebleven.”
“Niemand, en al zeker niet de sportliefhebber, heeft een boodschap aan politieke recuperatie door politici”
Voor het Vlaams Belang is de PVDA-campagne een mooi voorbeeld van misplaatste politieke recuperatie van een sportgebeuren. “De Belgische ploeg als voorbeeld voor ons allen, als bindmiddel voor de natie, als bewijs voor het goed functioneren van een land. Het is een quote die we voordien al vele politici, niet enkel PVDA’ers, hebben horen maken”, vervolgt Pas. “Helaas voor onze unitaristische vrienden is de prestatie van een voetbalploeg geen maatstaf voor het goed functioneren van een land.”
Het Vlaams Belang haalt hierbij het voorbeeld aan van het Argentinië van de jaren ’70. “Een bankroet land, dat onder het totalitaire regime van generaal Videla bekend werd wegens de politieke moorden en de optochten van de Dwaze Moeders”, aldus nog Pas. “Maar wel het land dat in 1978 wereldkampioen voetbal werd en volgens de infantiele logica van de Belgicisten dus goed moet hebben gefunctioneerd.”
“Het kunstmatig opgeklopt ‘Belgisch’ gevoel duurt niet langer dan 90 minuten, 120 in het geval van verlengingen”, besluit Pas. “Na de wedstrijd zijn we weer volop in de realiteit van de miljardentransfers, de begrotingstekorten, de voortschrijdende islamisering en de inperking van de vrije meningsuiting. Sport zorgt niet voor nationale eenheid, alleen maar voor een tijdelijk en vluchtig supportersgeluk. Voor mij mag de beste ploeg altijd winnen, maar het krampachtig vermengen van sport en politiek is zinloos.”
