“Ik zweer trouw aan Abu Bakr al Baghdadi en Islamitische Staat”. De woorden van Omar Mateen vlak voor hij de holebi-bar ‘Pulse’ binnenraasde om er 49 mensen het leven te ontnemen, klinken intussen pijnlijk herkenbaar.
Twee dagen na de bloedigste schietpartij in de Verenigde Staten en de dodelijkste aanslag sinds 9/11, kwam een nieuw gruwelverhaal bovengronds: voor het oog van de Facebookcamera vermoordde IS’er Larossi Abballa een Franse politieman en zijn vrouw, met hun driejarig kind als machteloze en voor het leven getekende getuige. In dezelfde week riep de islamitische jihadgroep Al-Thabaat moslims op lukraak homo’s te doden. “Kill them wherever you find them”, klonk het in een massaal gedeeld pamflet op internet. Enkele etmalen later verijdelde de politie een aanslag op het Rogierplein in Brussel. Jihadisten wilden er een aanslag plegen tijdens een druk bijgewoonde voetbalwedstrijd. “Hier gaan we uitstappen. En dan zullen we réketéketék doen. De hel zal hier losbreken”, klonk het in een door de veiligheidsdiensten onderschept bericht.
Maar er is meer: “Zelfs aan de overzijde van de oceaan vertrekken extremisten naar ons land om hier hun tocht naar Syrië te starten. Ze bieden zich vrijwillig aan of radicaliseren zodra ze een voet op Belgische bodem hebben gezet. We zijn het reisbureau van de heilige oorlog geworden”. Dat stelde de gerenommeerde journalistieke expert Guy Van Vlierden eind vorige maand na een grondig onderzoek naar de jihadistische netwerken in dit land.
Ondanks de staalharde feiten en de evidente conclusie blijven onze beleidsmakers het licht van de zon ontkennen. “De daders liegen als ze zeggen dat ze doden in de naam van Allah. De islam is een vreedzame godsdienst vol mededogen”, verklaarde premier Michel in de Kamer. Ook Jan Jambon, met tal van N-VA-parlementsleden in zijn zog, herhalen te pas en te onpas – haast pavloviaans zelfs – dat deze daden niets te maken hebben met de islam.
Dat naïeve geesten de slapende vulkaan van het jihadisme destijds wegzetten als ongevaarlijk, kan met wat goede wil op ons begrip rekenen. Nu ze al meer dan een decennium in volle uitbarsting is, raakt ons geduld echter op. Wie vandaag nog weigert de gloeiende lava van de islam als dusdanig te erkennen, raden we per direct een enkele reis Pompeï aan. De gevolgen zijn dezelfde.
Tom Van Grieken
