De ETA heeft zopas beloofd de wapens neer te leggen en kondigde een ‘permanent staakt-het-vuren’ af. Daarmee komt in Spanje – misschien – een einde aan bijna veertig jaar bloedig geweld. In die tijd lieten 817 mensen het leven bij aanslagen.

Over de terminologie kan eindeloos gediscussieerd worden. De enen hebben het over ‘de Baskische afscheidingsbeweging’, de anderen over een ’terreurbeweging’. Opvallend is dat de openbare omroep VRT het etiket ’terreurbeweging’ hanteert, terwijl gelijkaardige groeperingen in Afrika of Zuid-Amerika in het verleden steevast werden bedacht met de veel sympathiekere term ‘bevrijdingsbeweging’. Terwijl ze uiteindelijk vaak net dezelfde methoden hanteerden – het gebruik van geweld als politiek actiemiddel. Maar de Basken streven nu eenmaal naar nationale onafhankelijkheid en dat klinkt sowieso verdacht in linkse kringen… Voor alle duidelijkheid: het Vlaams Belang heeft wèl respect voor de Baskische identiteit en hun streven naar (meer) autonomie, maar niét voor het vaak bloedige geweld van de ETA.

In Gazet van Antwerpen oppert de Nederlandse schrijver en historicus Chris van der Heyden stevige twijfels bij de recente (permanente?) wapenstilstand. Volgens hem gaat het om “een niet zo betrouwbaar charmeoffensief” van “een maffiaclub”.
Van der Heyden zegt dat “de grote meerderheid van de Basken walgt van de ETA” en dat de oorspronkelijke ‘vrijheidsbeweging’ verworden is tot “een professionele misdaadbende” die zich tegenwoordig vooral bezig houdt met het afpersen van bedrijven en particulieren.
Kan zijn. Maar dat is maar de helft van het verhaal. De keerzijde van de medaille is dat zowel de Spaanse als de Franse regering er in de strijd tegen de ETA ook niet zelden met vuile voeten zijn doorgegaan. Of er in Parijs en Madrid een linkse dan wel een rechtse regering aan de macht was, maakte overigens niet veel uit. Willekeurige aanhoudingen van Baskische nationalisten, de foltering van gevangenen, de liquidatie van kopstukken van de beweging door agenten van de staatsveiligheid… het kon en gebeurde allemaal.

Aan die spiraal van politiek geweld komt straks misschien een einde. En dat is goed nieuws. Al wordt het beslist en lange en moeilijke weg. Zo worden de politieke aspiraties niet opgeborgen. “Uiteindelijk moeten de Baskische burgers het woord krijgen en de beslissing nemen over hun toekomst. De Spaanse en Franse staat moeten de resultaten van dit democratisch proces erkennen, zonder enige vorm van beperking”, klinkt het in de ETA-verklaring. We kunnen ons voorstellen dat de politici in Madrid en Parijs niet staan te springen voor een referendum over de toekomst van Baskenland.

Maar de Spaanse regering is wel bereid om met de ETA te praten. Dat laat ons toe een overstapje te maken naar eigen land. Hier weigeren de zogenaamde ‘democratische’ partijen koppig elk gesprek of elk politiek akkoord met het Vlaams Belang. Nochtans hebben wij nooit bomaanslagen of politieke moorden gepleegd. De strijd van het Vlaams Belang is een geweldloze strijd. Wij willen ons programma en de Vlaamse onafhankelijkheid realiseren via democratische verkiezingen. Slotsom: Het dwaze cordon sanitaire zegt meer over de andere partijen dan over ons…

Afdrukken