Nadat Philip Claeys de Europese Commissievoorzitter Manuel Barroso in het Europees Parlement de mantel uitveegde voor zijn goednieuwsshow, haalt hij vandaag de voorpagina van de krant met onthutsende cijfers over de enorme geldverspilling waarvoor de eurocraten zopas het licht op groen hebben gezet.
200 miljoen euro
Onze Vlaams Belang-vertegenwoordiger in het Europees Parlement heeft lang moeten aandringen, maar uiteindelijk gaf Martin Schulz (de socialistische voorzitter van het EP) toe dat de EU de komende tien jaar ruim 91 miljoen euro gaat afdokken voor de huur van nieuwe kantoren op het Brusselse De Meeussquare. Die aardige som komt bovenop de 114 miljoen die het Europees Parlement onlangs neertelde voor de aankoop van een ander gebouw in de Belliardstraat. Eerder al zorgde de bouw van een immens paleis voor de EU voor enige deining. Het zogenaamde ‘Ei van Van Rompuy’ kost de Europese belastingbetaler straks om en bij de 290 miljoen euro. Ook daarmee begint de EU meer en meer op een dictatuur te lijken, want het is nu eenmaal een trekje van dictators dat ze protserige paleizen laten optrekken, denk maar aan Ceausescu in Roemenië…
Megalomaan en immoreel
Er staat duidelijk geen maat op de grootheidswaanzin van de eurocraten. Voor wat al die gebouwen nodig zijn? Om het steeds aangroeiende leger euroambtenaren te huisvesten. “Drie jaar geleden heeft het Europees Parlement niet alleen beslist om 150 personeelsleden extra aan te werven, maar hebben de 766 parlementsleden er ook een derde parlementaire medewerker bij gekregen.” Dat alles kost handenvol geld. Intussen verhuist dat Europees Parlement nog altijd elke maand naar Straatsburg voor de plenaire vergaderingen. Ook die grap heeft een prijskaartje: pakweg 200 miljoen euro per jaar.
Philip Claeys noemt de geldverspilling immoreel. “Terwijl de EU alle lidstaten draconische besparingen oplegt, blijft het Europees Parlement de miljarden over de balk gooien.” Schulz en co. weten waarom ze dat nieuws niet aan de grote klok hangen. De Grieken of Spanjaarden die de voorbije maanden door de eurocrisis hun job hebben verloren, zullen het niet graag horen. De Duitsers, Nederlanders en Vlamingen die de bodemloze putten van het Zuiden moeten vullen, al evenmin.
