De Kerstboodschap van koning Albert heeft voor heel wat deining gezorgd. Met zijn sneer naar het vermeende ‘populisme’ (lees: het voor België bedreigende Vlaams-nationalisme) en zijn domme vergelijking met de jaren ’30, ging de koning zwaar uit de bocht en heeft hij nog maar eens de kant van de Franstaligen gekozen. Her den der werd opnieuw gepleit voor het inperken van de rol van de koning, maar dat politieke theater wordt nu al jaren opgevoerd en is dus totaal ongeloofwaardig geworden. “In het regeerakkoord staat er niets over een louter ceremoniële functie voor de monarchie,” liet Di Rupo fijntjes weten. Discussie gesloten. Of toch niet? Nieuwe berichten over Fabiola zullen het debat over het koningshuis en de dotaties wellicht weer doen oplaaien.
De vrouw van 27 miljoen
Koningin Fabiola heeft in het geheim een stichting opgericht die haar vermogen moet beheren. Fabiola bezit een aardig spaarpotje en dat wil ze liefst uit de grijparmen van de belastingen houden. Er is niet alleen de erfenis van Boudewijn, maar er zijn ook nog de rijkelijke dotaties die ze sinds de dood van haar man krijgt toegestopt. Dit jaar zijn die goed voor een bedrag van 1,441 miljoen. De voorbije 20 jaar ontving de weduwe van Boudewijn zo maar liefst 27 miljoen (euro!). Om de belastingen te ontwijken en te voorkomen dat er straks zware successierechten betaald moeten worden, verdwijnt dat geld nu in een stichting.
“Ik heb je duizend maal bestolen”
“Fabiola is een échte Belg: ze ontwijkt belastingen,” klinkt het nu, haast verontschuldigend. ’t Is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. Vorig jaar bedroegen de dotaties aan de koninklijke familie niet minder dan 14.264.000 euro. Ruim veertien miljoen euro. Maar met de voor de begroting verborgen kosten van de monarchie erbij, loopt dat bedrag wellicht op tot het dubbele.
Voor Fabiola en co. rinkelt de kassa trouwens twee keer. Op hun dotaties moeten de telgen van Saksen-Coburg geen euro belasting betalen, want dotaties worden niet beschouwd als een inkomen. Nu zou je van goede Belgen – en dat zijn de verwende koningskinderen vast en zeker – toch verwachten dat ze graag een financiële bijdrage zouden leveren aan de Belgische schatkist, maar niets is minder waar. Professor Hendrik Vuye heeft dan ook groot gelijk als hij spot met de koninklijke oproepen tot meer ‘solidariteit’. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden. Vuye noemt dat terecht “koninklijk populisme.”
Het wordt tijd dat we die geldverslindende poppenkast van Laken opdoeken. In afwachting kunnen we alvast aan onze werkgever vragen om ons geen loon meer uit te keren, maar een dotatie…
Afdrukken