Wie is Geert Wilders en wat wil hij? Wij zochten het uit en trokken naar het imposante ‘Binnenhof’ (Parlement) in Den Haag voor een goed gesprek.
Bedreigd door moslimextremisten, gevreesd door het politieke establishment. Verguisd en gehaat door de media, op handen gedragen door ‘Henk en Ingrid’. ‘Beroepsprovocateur’ of ‘rebel met een missie’? Op 23 maart is Wilders te gast op onze meeting. Het interview is alvast een leuke opwarmer.
Mijnheer Wilders, u werd onlangs door een panel van ‘Eén Vandaag’ – een politiek debatprogramma op de openbare omroep – verkozen tot politicus van het jaar. Vindt u zo’n prijs belangrijk?
Nou, deze wel. Omdat het om de kijkers en kiezers ging. Het was de publieksprijs, zeg maar. Ik heb liever dat de gewone mensen op mij stemmen dan de journalisten.
De parlementaire pers koos voor de socialist Jeroen Dijselbloem. Wat leidt u daaruit af?
Ja, al moet ik daar eerlijkheidshalve aan toevoegen dat Dijselbloem ook bij Eén Vandaag de tweede was. Hij heeft het twee keer goed gedaan. Zowel bij de pers als bij de kijker. Wat zegt dat? Kijk, dat is een deel van het electoraat. (Cynisch) Dijselbloem heeft gedaan wat hij heeft beloofd en waar hij goed in is: de belastingen verhogen en Nederland uitverkopen. Als je daarvoor hebt gestemd, mag je best tevreden zijn, want dat heeft hij allemaal gedaan…
U bent een van de meest bedreigde en beveiligde politici ter wereld. Wat doet dat met een mens?
Zoiets wens je je ergste vijand niet toe, of je nu ‘links’ of ‘rechts’ bent, journalist of politicus. Mensen moeten elkaar bestrijden met democratische middelen. Als je het niet met me eens bent, kan je een eigen partij beginnen, boeken of artikels schrijven, een film maken. Maar naar geweld grijpen, is de doodsteek voor het debat. In het parlement is het niet zo erg, want hier heb ik altijd wel mensen om me heen. Maar privé hakt het er stevig in. Ik kan niet eens mijn eigen brievenbus legen. Al tien jaar lang moet ik mijn persoonlijke agenda aan allerlei diensten doorgeven. Ik kan niks spontaan meer doen, ik ben mijn vrijheid kwijt.
Vraagt u zich nooit af: is het dat allemaal wel waard?
Tien jaar geleden had ik dat natuurlijk niet verwacht. Maar als ik het opnieuw zou moeten doen, had ik net hetzelfde gedaan. Ik zal niet ophouden met politiek en ga ook niet kiezen voor een mildere toon, voor andere – veilige – onderwerpen. Een aantal mensen buiten de politiek (columnisten en cartoonisten) hebben dat wel gedaan. Maar ik zal dat niet doen, want dan geef ik de mensen wiens ideologie ik bestrijd, gelijk. Dat is een premie op bedreigen, als je daaraan toegeeft.
Nog niet zolang geleden werd de Partij Voor de Vrijheid afgeschreven, dood verklaard. Intussen is de partij volgens recente peilingen de grootste van Nederland. Hoe verklaart u die kentering?
Toen wij de regering-Rutte gingen gedogen, hebben wij veel verantwoordelijkheid genomen. We hebben anderhalf jaar meegeholpen aan een goed beleid en we dachten ook dat we een aantal dingen voor elkaar zouden krijgen. Maar toen Mark Rutte – onder druk van ‘Brussel’ (EU) – zwaar moest bezuinigen en de belastingen fors verhogen, toen hebben wij gezegd: tot hier en niet verder! Dit is niet waar wij voor getekend hebben. Wij gaan niet mee het geld uit de portemonnee van de ondernemers en de gewone man en vrouw kloppen. Wij wilden niet verantwoordelijk zijn voor het kapot bezuinigen en belasten van Nederland, om dat geld vervolgens naar de Grieken, de Cyprioten en de Spanjaarden te brengen. Ik wist dat de andere partijen het zouden voorstellen alsof wij ‘weglopers’ zouden zijn, en dat is ook gebeurd. En we wisten dat we daar een prijs voor zouden moeten betalen. Maar ik wist ook dat het een goede beslissing was en dat de mensen het vroeg of laat wel zouden begrijpen. Dat ze zouden begrijpen dat wij hier niet onze sociale zekerheid op de helling gaan zetten en snoeien in de ziekte- en ouderenzorg, om die miljarden nadien in het buitenland te vergooien. Intussen hebben de mensen begrepen dat wij baas willen zijn in eigen land en dat we die dictaten van de EU niet zomaar moeten slikken.
Is de PVV een nationalistische partij?
Ik heb op zich niks tegen dat woord, maar soms heeft het een wat beladen klank. Ik noem mezelf liever een patriot. Wij zijn patriotten. Wij zijn trots op wie we zijn, trots op onze identiteit, trots op ons land, trots op ons volk en onze cultuur. De PVV is een vaderlandslievende partij.
Marine Le Pen verklaarde onlangs in een interview dat de traditionele breuklijn tussen ‘links’ en ‘rechts’ heeft afgedaan en plaats heeft gemaakt voor een breuklijn tussen ‘nationalisten’ en ‘internationalisten’. Bent u het daar mee eens?
Ik hou er niet zo van om mensen in een hokje te duwen, maar ze heeft wel een punt. Wij zijn patriotten en tegen supranationale organisaties die Nederland besturen, maar waar niemand op heeft gestemd, die geen enkel mandaat van de kiezer hebben en geen legitiem gezag. Instellingen die ook niet afrekenbaar zijn op wat ze doen. Die breuklijn tussen de voorstanders van een nationale soevereine staat en de eurofielen is er zeker wel.
De PVV wordt in de Vlaamse pers wel eens in één adem genoemd met de ‘Gouden Dageraad’ in Griekenland en het Hongaarse Jobbik…
Het gekke is dat dit in Nederland bijna nooit gebeurt. We hebben heel veel critici en er zijn mensen die het niet kunnen laten om bijna elke dag een venijnig stuk over ons te schrijven. En dat mag ook. Maar iedereen wéét dat wij zo niet zijn. Wij hebben niks met militarisme en autoritaire denkbeelden. We zijn net tegen het totalitaire Europa, tegen de islam, tegen alles wat onze vrijheid bedreigt. We zijn een democratische partij en wijzen elke vorm van geweld af. We zijn de meest Israël-vriendelijke partij in het politieke landschap in Nederland. Dat staat allemaal haaks op wat Jobbik of de Gouden Dageraad zijn. Dat soort verwijten krijgen we in Nederland bijna nooit. Het slaat ook nergens op.
De samenwerking van eurokritische partijen krijgt stilaan vorm. Hoe ziet u die samenwerking?
Het Europees Parlement heeft al sinds mensenheugenis een liberaal blok, een christendemocratisch en een socialistisch blok. Al die partijen bundelen hun krachten en onze partijen niet? Dat zou toch dom zijn. Ik hoop dat wij van de PVV, het Vlaams Belang, het Franse Front National en liefst zoveel mogelijk gelijkgezinde partijen van andere landen straks een goede verkiezingsuitslag neerzetten en ook in staat zullen zijn om samen te werken. We moeten een stevig machtsblok vormen om een vuist te kunnen maken in Europa. Ik hoop dan ook dat persoonlijke ambities over wie al dan niet de leider van zo’n fractie zou worden, van ondergeschikt belang zijn. Mensen moeten over hun eigen schaduw heen stappen. Het gaat niet om leiderschap, het gaat erom in Brussel een krachtig anti-EU-geluid te laten horen. Ik denk ook dat er ná de verkiezingen meer mogelijk zal zijn dan nu lijkt. Een aantal partijen kijkt voorlopig de kat uit de boom, maar ook wat dat betreft ben ik hoopvol.
U hebt onlangs gezegd dat u meer gemeen heeft met het Vlaams Belang en het FN dan met de hele Tweede Kamer in Nederland. Vroeger dacht u daar anders over. Vanwaar die gewijzigde houding?
Tja, ik moet eerlijk toegeven dat we daar in het verleden wat bang voor waren. Niet alleen voor wat de pers daarvan zou denken, maar ook voor wat de electorale gevolgen zouden kunnen zijn. Journalisten hebben vaak ook een bepaalde stemming gecreëerd. Ik ben soms in België afgeschilderd als een enge ‘fascist’. En Filip Dewinter werd in Nederland onthaald op rotte eieren en modder. Allebei ten onrechte. Intussen is me duidelijk geworden dat we met dat Vlaams Belang en het nieuwe FN onder leiding van Marine Le Pen heel wat gemeenschappelijk hebben. Hoog tijd dus om de handen in elkaar te slaan. De kiezer moet er straks maar over oordelen. Maar wij hebben heel intelligente kiezers. Die snappen het echt wel.
Het is misschien ook gewoon een pure noodzaak, om straks een vuist te kunnen maken in het Europees parlement?
Absoluut. Als je iets wil veranderen, als je ervoor wilt zorgen dat Europa niet nog meer bevoegdheden krijgt en dat illegalen weer worden gerepatrieerd naar hun eigen land. Wat mij betreft maken we een einde aan de Europese Unie zoals we die nu kennen. Dan helpt het natuurlijk als we met al die partijen de handen in elkaar slaan.
De PVV, het Front National en Ukip van Nigel Farage werden door ‘The Economist’ weggezet als ‘Europe’s Tea Parties’. Wat vindt u van die vergelijking?
Ach, dat is weer dat etiketjes kleven. Ik hou daar niet van en ga er dan ook niet veel woorden aan vuil maken. Maar het is natuurlijk een hele eer dat we op de frontpagina van de linkse Economist mogen prijken. Het geeft in elk geval aan dat ze ons als een politieke factor van belang zien…
Nigel Farage doet niet mee. Naar verluidt omwille van uw anti-islamstandpunten…
Nou, dat weet ik zo niet. Op de dag dat Marine Le Pen hier op bezoek was, heb ik Farage wat anders horen zeggen. Hij heeft toen laten verstaan dat hij er nog eens moest over nadenken of hij al dan niet met ons wou samenwerken. Ik begrijp zijn houding wel en ik begrijp de gevoeligheden in het Verenigd Koninkrijk. Maar ik hoop dat de toenaderingsruimte ná de verkiezingen groter zal zijn dan die nu lijkt. Het ziet er naar uit dat UKIP het heel goed gaat doen straks en Farage is een geweldig sterk politicus. Het zou dus een enorme aanwinst zijn als hij zich bij ons zou aansluiten.
Misschien hoeft het niet in dezelfde fractie…
Nee, maar ik sluit ook niet uit dat het wél in dezelfde fractie zou zijn. Laten we positief zijn.
U bent tot ver buiten Nederland bekend vanwege uw strijd tegen de islam. In hoeverre is die strijd complementair met uw strijd tegen de Europese Unie?
Volgens mij is die strijd bijna identiek. Bij de Europese Unie gaat het vaak over geld, begrotingen en wetgeving. Maar het gaat ook over het baas zijn over je eigen land en je eigen grenzen. Het is toch te gek dat mevrouw Malmström – een overjaarse hippie uit Zweden, een linkse politica die niemand kent in Nederland – zomaar kan beslissen over gezinshereniging, over wat we wel of niet mogen bij het beperken van de immigratie. Een strijd voor je eigen natiestaat, voor je eigen volk en je eigen cultuur begint natuurlijk met de vraag wie je toelaat in je land en wie niet. Dat wij nu al decennialang niet-Westerse allochtonen van Marokko, Turkije, Somalië en Pakistan, maar intussen ook Roemenen en Bulgaren zomaar moeten binnenlaten, is iets wat heel veel mensen niet willen. Het doorgaan van de Europese ‘integratie’ is de overwinning van de cultuurrelativisten. Die zeggen: ‘uw land bestaat niet, uw volk, uw cultuur bestaat niet’, ‘we zijn allemaal gelijk.’ En als u het daar niet mee eens bent, bent u een ‘racist’ of een ‘fascist’. ‘Kom allemaal maar binnen’. Nou, wij zijn niet van die school. En de meerderheid van de Europeanen deelt onze mening. Wij zijn trots op onze cultuur en ik ben niet bang om te zeggen dat onze eigen cultuur veel beter is dan een achterlijke islamitische cultuur. Dat blijkt ook uit alles: hoe je omgaat met minderheden, met vrouwen, met de scheiding tussen kerk en staat, met vrije meningsuiting, noem maar op. Als wij met de PVV het morgen voor het zeggen zouden hebben, stoppen we meteen met de import van de islam. En dan gaan we werken aan de export.
Critici zeggen wel eens dat u alleen uit bent op provocatie…
Nederland heeft een lange traditie van consensuspolitiek, maar ik ben geen consensuspoliticus. Dat wil niet zeggen dat ik uit ben op ruzie of ellende, maar ik hou nu eenmaal meer van helderheid en duidelijke standpunten die iedereen begrijpt. Daarom zijn er ook mensen die van mij houden en anderen die mij haten. Ik ben ervan overtuigd dat je door dat (verbale) conflict meer kan bereiken. Je bereikt meer met een maatschappelijke discussie. Er zijn al genoeg politici die allemaal min of meer hetzelfde zeggen. De mensen worden daar ‘horendol’ van…
Volgens sommigen zou uw ‘overmatige’ aandacht voor de islam, de aandacht zou afleiden van het échte probleem: de massa-immigratie.
Daar ben ik het niet mee eens. Natuurlijk vind ik het onbegrijpelijk dat een land als Nederland, met 700.000 werklozen, de grenzen openzet voor Roemeense en Bulgaarse werknemers. Leg maar eens uit aan onze vrachtwagenchauffeurs of bouwvakkers waarom we dat doen… Maar de islam is van een andere orde, dat is een existentieel probleem. Het is een ideologie die haaks staat op de onze, een totalitaire ideologie die uit is op onze vernietiging. Nogmaals, ik heb het over de ideologie en niet de mensen. Ik heb destijds de PVV opgericht vanwege mijn strijd tegen de islam. Ik sta iedere dag op vanwege die strijd. Ik adem die strijd en dat zal wellicht ook tot mijn laatste adem zijn. Dat is mijn drijfveer, mijn missie. Maar nee, de PVV is geen ‘one-issue-partij’. De tijd dat we alleen over de islam spraken, is voorbij. Anders zouden we vandaag ook niet virtueel de grootste partij van Nederland zijn.
Op hoeveel zetels rekent u straks in het Europees parlement?
We hadden er vorige keer vijf en ik hoop dat het er nu meer gaan zijn. Uit alle onderzoeken blijkt dat er vooral één ding van groot belang is en dat is de opkomst. We hebben geen stem- of opkomstplicht zoals in België. Het komt er dus op aan de mensen te overtuigen om te gaan stemmen.
De VVD en de Europese liberalen hebben Guy Verhofstadt naar voor geschoven als kandidaat om commissievoorzitter Barroso op te volgen. Hoeveel flessen champagne hebt u gekraakt? U moet geen campagne meer voeren, Verhofstadt doet het wel in uw plaats…
(lachend) Ja, daar komt het wel op neer. Een grotere eurofiel is nauwelijks denkbaar. Met zijn steun voor Verhofstadt is onze premier Mark Rutte ook elke geloofwaardigheid kwijt. Ongelooflijk dat de liberalen een man gaan steunen die alle lidstaten of naties morgen wil opdoeken. Eigenlijk is het heel triest, maar we gaan dat uiteraard gebruiken in onze campagne.
“Terug naar de gulden.” “Nederland uit de EU.” Denkt u niet dat die standpunten voor de modale Nederlander wat te radicaal of te extreem zullen zijn?
Ik denk het niet. Natuurlijk doen Rutte en Verhofstadt alsof er zonder die EU straks oorlog komt en onze export stilvalt, maar dat is bangmakerij. Wij willen uit de Europese Unie, maar niet uit Europa, dat zou ook niet eens kunnen. We zullen handel blijven drijven in Europa. Net zoals de Zwitsers dat doen. Begin februari pakten we uit met een rapport van een gerenommeerd Brits onderzoeksbureau. Daaruit blijkt dat een vertrek uit de Europese Unie minder kost dan erin blijven. Dat zal heel wat mensen de ogen openen. Het levert extra economische groei en banen op.
De Schotten en Catalanen kunnen binnen afzienbare tijd in een referendum stemmen over onafhankelijkheid. Denkt u dat die onafhankelijkheidsstrijd van Vlamingen, Schotten en Catalanen van invloed kan zijn op het voortbestaan van de EU zoals we die nu kennen?
Dat zal de toekomst uitwijzen. Het is in elk geval duidelijk dat de Europese Unie zijn beste tijd heeft gehad. In zekere zin zijn we allemaal Vlamingen, ook hier in Nederland. We vechten eigenlijk hetzelfde gevecht. Jullie vechten tegen Brussel en de enorme geldtransfers naar Wallonië, tegen het feit dat maar een minderheid van de Vlamingen de federale regering steunt. Die strijd voor zelfbeschikkingsrecht is ook ónze strijd tegen ‘Brussel’.
Hoe staat u tegenover de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte?
Ik ben natuurlijk geen Belgisch politicus, maar ik begrijp dat jullie zélf willen beslissen over jullie lot en jullie land. Ik heb begrepen dat jullie Vlamingen België politiek en economisch trekken, dat jullie de centen binnenbrengen maar daar zelf geen zeggenschap over hebben. Maar, nogmaals, het is aan de Vlamingen zelf om daarover te beslissen.
In 2008 hebt u in De Telegraaf al eens gepleit voor een ‘fusie’ tussen Vlaanderen en Nederland. Hoe ziet u dat?
Ja, we dromen allemaal wel eens van een Vlaams-Nederlandse unie of nauwe samenwerking. Maar de eerste stappen zullen door de Vlamingen zelf gezet moeten worden. Zij zullen er eerst voor moeten zorgen – áls ze dat willen en steeds meer Vlamingen willen dat ook blijkbaar – dat ze los komen van Wallonië. Het is aan de Vlamingen om hun zelfbeschikkingsrecht op te eisen. En daarna zien we wel.
Iemand als Thierry Baudet pleit voor een Vlaams-Nederlandse confederatie met de florijn als munt…
Dat lijkt me een hartstikke mooi idee, maar ik denk dat het gevecht van morgen nog belangrijker is. We moeten samen knokken tegen ‘Brussel’, tegen de Europese Unie, zodat we niet verder opgeslokt worden. We moeten onze soevereiniteit bewaken of heroveren. En intussen kunnen de Vlaamse ‘patriotten’ ook proberen los te komen van België. Dat zijn de gevechten die we nú moeten voeren. Het gaat niet alleen om zelfbeschikking, maar ook om ons bestaansrecht!
