
Het is algemeen bekend dat de regularisaties, de gezinshereniging en de toestroom van nieuwe asielzoekers ongeziene proporties hebben aangenomen. In die mate zelfs dat verschillende OCMW-voorzitters vandaag – nog maar eens – aan de alarmbel trekken. In het radio 1-programma ‘Peeters en Pichal’ bevestigden zij deze ochtend de stelling van het Vlaams Belang dat – meer dan de economische crisis – de stijgende immigratie verantwoordelijk is voor de opmerkelijke toename van het aantal leefloontrekkers.
De samenstelling van het OCMW-cliënteel heeft de voorbije jaren een grondige wijziging ondergaan. Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (SP.a) gaf openlijk toe dat momenteel liefst 75 procent van de steuntrekkers (6.000 van de 8.000 dossiers) een allochtone achtergrond heeft. In bijna twee op drie nieuwe steunaanvragen gaat het om geregulariseerden of nieuwe asielzoekers. Concreet betekent dit volgens De Coninck dat het Antwerpse OCMW elk jaar 15 miljoen euro extra moet uitgeven aan bijstand. Haar collega en partijgenoot uit Oostende, Franky De Block, bevestigt deze dramatische evolutie. Waar het Oostendse OCMW-cliënteel in 2000 nog voor 7 procent uit ‘niet-Belgen’ bestond, is dat vandaag opgelopen tot precies de helft. “Een ongezonde en ondraaglijke situatie”, aldus de Oostendse OCMW-voorzitter, die meteen met een beschuldigende vinger wees naar het falende immigratiebeleid in dit land. Dat deed ook de Gentse OCMW-voorzitter Geert Versnick (Open VLD) die letterlijk stelde dat door de aanhoudende instroom de draagkracht overschreden is. Niet alleen van de Gentse OCMW-kas, maar van de hele stad die met almaar meer problemen inzake leefbaarheid wordt geconfronteerd. Hij pleitte daarom ook voor dringende maatregelen om de instroom te beperken, waaronder een consequent uitwijzingsbeleid tegenover illegalen en scherpere regels inzake gezinshereniging.
We kunnen de OCMW-voorzitters natuurlijk niet tegenspreken met hun kritiek op het open grenzenbeleid in dit land, evenmin als in hun analyse van de financiële en maatschappelijke gevolgen daarvan. Alleen jammer natuurlijk dat ze er vergeten bij te vertellen dat het precies hun partijen zijn die verantwoordelijk tekenen voor een politiek die niet anders kan geïnterpreteerd worden dan als een publieke invitatie aan de hele wereld om hier zijn geluk te komen beproeven. Als het de OCMW-voorzitters menens is, beginnen ze er dan ook best mee hun eigen partij te overtuigen van de noodzaak van de maatregelen die ze vandaag voorstellen en waarvoor het Vlaams Belang jarenlang werd verketterd.