Column van de voorzitter
zaterdag, 30 mrt 2019

Herstel het ‘sociaal contract’

Vlaams Belang

Twee zaken gaven me afgelopen maand nóg meer energie om op 26 mei zoveel mogelijk Vlamingen te overtuigen voor het Vlaams Belang te stemmen.

Eerst kregen we het nieuws op ons bord dat de helft van de leeflonen in dit land wordt uitbetaald aan mensen die zelfs niet over onze nationaliteit beschikken. Goed voor een half miljard euro per jaar. Een dikke week later maakte het Agentschap Zorg en Gezondheid de gemiddelde maandprijzen bekend voor de rusthuizen: 1.728 euro luidde het verdict. Oorzaak: chronische onderfinanciering van onze woonzorgcentra. Gevolg: 3 op 4 senioren kan de rusthuisfactuur niet meer betalen.

Het cijfer is choquerend omdat het aantoont dat de overheid het sociaal contract met de burger verbreekt. Dat sociaal contract komt erop neer dat we werken zolang we gezond zijn, op het loon dat we verdienen een pak belastingen betalen, en dat voor ons wordt gezorgd zodra we niet meer kunnen werken. Maar zo loopt het dus niet. Of beter, niet meer. Het sociaal contract wordt uitgehold omdat onze sociale zekerheid wordt gepluimd door mensen die er nooit iets aan hebben bijgedragen. Men hoeft geen kernfysicus te zijn om in te zien dat zo’n systeem in sneltreinvaart het ravijn in stort. Dat zegt ook Ive Marx, arbeidseconoom aan de Universiteit Antwerpen. Volgens hem is ons bijstandsmodel hoegenaamd niet bestand tegen de massale inwijking van honderdduizenden uitkeringsafhankelijke migranten.

Dus moeten er keuzes gemaakt worden. Moedige keuzes. Herstellen we het sociaal contract door resoluut te kiezen voor onze mensen of verbreken we het door net het omgekeerde te doen? U weet intussen welke optie wij verkiezen.