In 1972 stond de Franse romanschrijver Jean Raspail op het strand aan de kust van de Middellandse Zee. In een visioen zag hij hoe een vloot van roestende schepen aanstalten maakte om aan te leggen. Aan boord een miljoen zwarte en bruine Bengaalse gelukszoekers uit Bangladesh. Raspail schreef een beklemmend boek over zijn visioen: “Le camp des saints”. Het regende ‘racisme’-aanklachten en processen, maar het boek (dat intussen al aan de zesde druk toe is) zou snel een echte bestseller worden.
“Het lijkt er steeds meer op dat Raspails visioen werkelijkheid wordt”, schrijft journalist Bart Jan Spruyt (Elsevier, 23.04.11). Boten vol economische vluchtelingen uit Noord-Afrika landen vandaag op Italiaanse eilanden en zij willen verder reizen, om zich te voegen bij de grote groepen immigranten die zich in West-Europa hebben gevestigd. De vraag is of we deze werkelijkheid onder ogen willen zien”.
“Raspail laat zien dat ideologisch verblinden de werkelijkheid niet onder ogen willen zien”, stelt Spruyt. Raspail beschrijft in zijn boek hoe de horde illegalen met open armen werden ontvangen, door het politieke establishment, de kerk, de linkerzijde. Gedreven door ideologische verblinding, emotie, medelijden en liefdadigheid. ‘Wij zijn allen Bengali!’ luidt de boodschap. Maar die naïviteit bekomt hen slecht. De bewoners van het zuiden van Frankrijk vluchten naar het noorden, en de linkse idealisten die naar het zuiden reizen om de Bengalen welkom te heten, worden het slachtoffer van criminelen, onder de voet gelopen of verkracht door de meute.
Bart Jan Spruyt trekt parallellen met de onrustwekkende evolutie vandaag en de vluchtelingentsunami uit Noord-Afrika. “Onze intellectuelen hebben ons ervan overtuigd dat wij allen Tunesiërs zijn. Dat wij ons desnoods moeten laten verdringen door onze nobele humanitaire neigingen.” Het boek van Raspail wordt ingehaald door de actualiteit. In een ander stukje kon u al lezen hoe linkse activisten de trein namen om Tunesische illegalen welkom te heten, de zogeheten ‘Dignity Train’, de trein der waardigheid. De trein der waanzin was wellicht beter op zijn plaats. In naam van een verkeerd begrepen ‘solidariteit’ pleegt Europa langzaam maar zeker zelfmoord. Wie wil weten hoe dat gaat, moet de berichten uit Lampedusa lezen. Of beter nog: het schokkende visioen van Jean Raspail.
