Het is helaas een steeds weerkerend fenomeen in verkiezingstijd: politieke partijen pakken uit met Bekende Vlamingen, ‘witte konijnen’ en andere vreemde vogels. Lijst Dedecker bevestigde zichzelf deze week nogmaals als zelfhulpgroep voor gebuisde politici van alle mogelijke strekkingen: de partij zet in Oost-Vlaanderen zowaar een Turkse imam op haar lijst. Cemal Cavdarli was tot 2007 parlementslid voor de SP.a. De man haalde nog niet zo heel lang geleden de nationale media toen hij – terwijl hij Belgisch volksvertegenwoordiger was – zijn legerdienst ging vervullen in… Turkije.
Behalve Siegfried Bracke (N-VA) komen ook Rik Torfs (CD&V) en Eva Brems (Groen!) dezer dagen veelvuldig aan het woord. Zo ziet Eva Brems, professor Mensenrechten en groene lijsttrekker in Leuven, “discriminerende maatregelen in de Brusselse Rand die de toets van de mensenrechten niet doorstaan” (Humo, 11.05.2010). Mevrouw Brems heeft het voor alle duidelijkheid niét over het Franstalige imperialisme, de pesterijen tegenover Vlaamse schooltjes of de taalwantoestanden in Brusselse ziekenhuizen. Neen, het gaat natuurlijk over de ‘rechten’ – eigenlijk voorrechten – van de Franstaligen in de Rand.
Rik Torfs, de professor Kerkelijk Recht die zichzelf verzekerde van een veilige tweede plaats op de CD&V-Senaatslijst, ontpopte zich in enkele jaren tijd tot politieke opportunist eerste klas. Binnen zijn nieuwe partij werd hij door de basis al bejegend met koosnaampjes als “mediageile onnozelaar”. Niet ten onrechte, want Humo schrijft deze week dat het plan was dat Torfs in 2007 de Antwerpse lijst ging trekken voor de… SP.a. Dat wordt door de nieuwbakken CD&V’er trouwens niet ontkend: “Ik heb gesprekken gevoerd met Johan Vande Lanotte, en we zijn er niet uitgeraakt”, aldus de professor Kerkelijk Recht. Commentaar overbodig. Van opportunisten in de politiek, verlos ons Heer!
