De factuur van de immigratiecrisis blijft verder oplopen. Zo steeg alleen al het budget van Fedasil in een jaar tijd van 253 tot 347 miljoen euro. Dat is een stijging met 94 miljoen euro of 37 procent! Maar er is meer, want na de opvang komt immers nog een vervolg.
Begin dit jaar reeds vestigde het Vlaams Belang er de aandacht op dat de stijgende immigratie – méér dan de economische crisis – verantwoordelijk is voor de pijlsnelle toename van het aantal leefloontrekkers. Enkele weken geleden nog bevestigden verschillende OCMW-voorzitters dat de samenstelling van het OCMW-cliënteel de voorbije jaren een grondige wijziging heeft ondergaan. Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (SP.a) gaf bij die gelegenheid zelfs openlijk toe dat momenteel liefst 75 procent van de steuntrekkers in de Scheldestad een allochtone achtergrond heeft. In bijna twee op drie nieuwe steunaanvragen gaat het om geregulariseerden en nieuwe asielzoekers.
Telde Antwerpen in 2008 ‘slechts’ 5.000 mensen met een leefloon, is dat aantal ondertussen al opgelopen tot 11.000. En het einde lijkt nog lang niet in zicht. Integendeel zelfs, want door asielaanvragen, regularisaties en gezinsherenigingen zouden er de komende twee jaar in de Scheldestad niet minder dan 20.000 (twintigduizend!) leefloontrekkers bijkomen, zo meldt De Standaard vandaag. Dat komt neer op een verzesvoudiging in geen vijf jaar tijd, die vrijwel volledig op het conto van de immigratie is te schrijven.
Met de dag wordt duidelijker dat de aanhoudende immigratie een aanslag is op ons sociaal stelsel en de leefbaarheid van onze steden en gemeenten ondermijnt. Geconfronteerd met de feiten, beginnen stilaan ook anderen de analyses te onderschrijven die het Vlaams Belang reeds jaren geleden maakte. Bij dat rijkelijk late inzicht mag het echter niet blijven: na de woorden, moeten eindelijk ook daden volgen. Kortom: de immigratiepletwals moet gestopt worden. Niet straks, maar nu!
