“In 2014 vieren we een halve eeuw Turkse en Marokkaanse immigratie,” verklaarde premier Elio Di Rupo gisteren in zijn oktoberverklaring.
Nadat de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Britse premier David Cameron en de Franse president Nicolas Sarkozy eerder de multiculturele samenleving een mislukking hadden genoemd, is dat een opmerkelijk geluid. We wisten al dat Di Rupo een hardleerse ‘positivo’ is, maar veel valt er niet te ‘vieren.’
Verkeerde statistieken
Wellicht spiegelt Di Rupo zich aan zijn eigen succesverhaal en mogelijk is zijn rooskleurige bril ook wat aangedampt door het plotse succes van de Rode Duivels, een behoorlijk multiculturele voetbalploeg die de jongste tijd fraaie resultaten neerzet. Maar daarmee heb je het zowat gehad. In het leven van de modale landgenoot ziet de multiculturele realiteit er heel anders uit.
Niemand betwist dat er migranten zijn die een behoorlijke inspanning doen om zich te integreren, maar dat neemt niet weg dat allochtonen nog al te vaak hoog scoren in de verkeerde statistieken: schoolachterstand en spijbelen, werkloosheid, overlast en criminaliteit.
De lofzang van Di Rupo op de fameuze ‘multiculturele verrijking’ telt dus heel wat valse noten. We stellen voor dat hij zijn deuntje eens gaat zingen in Meulenberg, Borgerhout, Kuregem of de Gentse Muide. Veel applaus gaat hij daar niet oogsten.
