Islamiseren en capituleren gaan hand in hand op het Europese vasteland. Voor het islamiseren is niet alleen de alsmaar groeiende en arrogantere islamitische gemeenschap verantwoordelijk, maar ook de politieke en gerechtelijke overheid die steeds vaker buigt voor de gekste eisen. Neem nu het voorbeeld van de 13-jarige Aisha in Duitsland. De ouders van het Marokkaanse meisje vinden dat Aisha ‘op grond van religieuze kuisheid’ niet hoeft mee te doen aan de zwemles. De school pikte dat niet en de netelige kwestie werd onlangs uitgevochten voor de rechtbank. Je zou denken dat de rechter de religieuze eisen zou terugfluiten. ‘Hop Aisha, mee in het zwembad. Net als alle andere kinderen. Geen gezeur.’ Maar niks daarvan. De rechter velde een hoogst merkwaardig en kruiperig vonnis…
Leve de boerkini
“Het meisje hoeft niet halfnaakt in het zwembad, ze kan ook zwemkleding aantrekken die haar lichaam bedekt,” oordeelde de rechter. ‘Halfnaakt’, dat klink een beetje vies. Alsof de rechter zelf een gewone bikini of badpak ook aanstootgevend vindt. Maar laten we even verder luisteren naar de magistraat. “Bedekkende islamitische zwemkleding (de boerkini, red.) is een dusdanig goed alternatief dat moslimmeisjes geen reden hebben om aan de kant te blijven staan.”
Zege voor de extremisten
In plaats van een duidelijke en krachtige afwijzing is de rechtszaak dus uitgedraaid op – alweer – een overwinning van de islamfundi’s. “Aisha blij, haar ouders blij, de moslimgemeenschap in Duitsland heel blij. “Het is belangrijk dat moslimkinderen deelnemen aan de samenleving (jawel, red.). Zwemmen en gymlessen horen daar ook bij. (jawel, red.),” juicht Kenan Kolat, voorzitter van de Turkse gemeenschap in Duitsland. Voortaan doen ze mee, maar wel in het uniform van de radicale islam. Ongelooflijk dat de rechtbank zo maar toegeeft aan hun eisen.
De vraag is hoelang het duurt voor die afschuwelijke boerkini ook in onze zwembaden opduikt, al dan niet met de goedkeuring van een of andere dwaze rechter. ‘Ach, die ene boerkini, zo gevaarlijk is dat niet’, horen we sommigen al opmerken. ‘Het is maar een lapje stof’. Maar dat zei men van de hoofddoek ook. Intussen wordt de lap stof steeds talrijker en groter. Met nare gevolgen voor meisjes en vrouwen die zich niet geroepen voelen om in een dwangbuis rond te lopen of te gaan zwemmen.
