Hoewel de Franstalige politici zichzelf te pas en te onpas profileren als de enige echte Oude Belgen, denken zij ook ernstig na over l’après-Belgique. Zij zijn er lang niet meer zo zeker van dat hun geliefde België zal blijven bestaan. De recente uitspraken van Ducarme bevestigen dat nog maar eens. Ja, Ducarme begint met de klassieke belgicistische retoriek, inclusief een autonoom statuut voor Brussel. Maar als dat mislukt, zegt Ducarme, dan moeten we ijveren voor aansluiting bij Frankrijk. We meldden het gisteren al op uw vertrouwde webstek en komen er – met uw toestemming – nog even op terug.
Ducarme wil dat Wallonië en Brussel dan hetzelfde statuut krijgen als de Franse overzeese gebieden, de zogenaamde DOM-TOMs. Dat is een afkorting van Département d’outre-mer – Territoire d’outre-mer. De meeste daarvan zijn kleine eilandjes in de Stille Oceaan. Tja, de Walen zullen dan wel enige bescheidenheid aan de dag moeten leggen. Nu zijn zij nog de heersers van België, dan zullen ze hetzelfde statuut krijgen als de inboorlingen in Polynesië.
Wij zien wel iets in dat plan. Di Rupo, Antoinette Spaak en Joëlle Milquet kunnen we ons best voorstellen in Frans Polynesië, alleen gekleed in bloemenkransen en een rok van gras, terwijl zij heupwiegend een liedje zingen met als enige tekst “Non, non, non”. Het stamhoofd Didier Reynders kijkt goedkeurend toe van op zijn troon onder de palmbladeren. Olivier Maingain en de gebroeders Happart zouden zich waarschijnlijk beter thuisvoelen als Melanesische krijgers, op Nieuw Caledonië bijvoorbeeld. Je kunt hen zó door het oerwoud zien struinen, met peniskokers en afschrikwekkende tatoeages, met strijdknotsen over hun schouder en de schedels van doodgeslagen vijanden als trofeeën aan hun gordel. Dat is toch helemaal hun niveau? Maar ze moeten wel opletten: de inboorlingen daar zijn niet zo braaf en gedwee als de Vlamingen. Die zouden wel eens kunnen terugslaan. Of terugschieten.
Voor de Saksen-Coburgers en de franskiljonse burgemeesters van de zeventien Brusselse gemeenten zouden de eilandjes Wallis en Futuna zeer geschikt zijn. Die horen formeel ook bij Frankrijk en de Franse president is er het officiële staatshoofd. Maar hoewel die eilandjes slechts een zakdoek groot zijn, bestaan er nog drie traditionele koninkrijken: Wallis, Alo op het oostelijk deel van Futuna en Sigave op het westelijk deel. Albert II kan dan koning worden in één van de vorstendommetjes, Fabiola kan als koningin-moeder over het tweede regeren en dan zou er zelfs nog eentje over zijn voor Filip de Taaie. Voor politici die zelfs van Brussel een onafhankelijk stadsstaatje willen maken, moeten dat toch droomeilanden zijn?
U merkt het: het DOM-TOM-plan van Ducarme is helemaal op het lijf geschreven van het Franstalige Belgische establishment. Wij hopen dat hij zijn ideeën volledig in praktijk zal brengen. Alstublief, president Sarkozy! Grijp die kans! Werp uzelf op als de redder van de Franstaligen! Geef hen een DOM-TOM-statuut! Wat u voor de inboorlingen in Polynesië en Nieuw Caledonië en die piepkleine eilandjes kunt doen, dat moet toch ook voor de Walen kunnen? Wij vragen u maar één ding: gebruik Wallonië alstublief niet voor het uittestten van uw nieuwe kernwapens. We wensen die mensen geen kwaad toe. We willen alleen dat zij zich gelukkig en geborgen voelen in de warme boezem van de francofonie. Zodat zij niet meer gedwongen worden op school dat verfoeide, boerse Nederlands te leren. En wij kunnen dan onze eigen weg kunnen gaan, als onafhankelijke staat. Als u dat kan vermurwen, dan willen we zelfs een paar mooie standbeelden voor u laten oprichten, omdat u ons van de Waalse overheersing hebt bevrijd.
