Deze week wees de Duitse regering een wetsvoorstel af dat de dubbele nationaliteit zou mogelijk maken. Daardoor zullen ook in de toekomst in Duitsland geboren kinderen van niet-Europese immigranten op hun 23ste moeten kiezen tussen de Duitse nationaliteit of die van hun ouders.
Buitenlandse bemoeienissen
Het is geen geheim dat landen zoals Turkije en Marokko geen moeite onverlet laten om druk te blijven uitoefenen op hun (voormalige?) staatsburgers. Zo bijvoorbeeld beschouwt Turkije de kinderen en kleinkinderen van geëmigreerde burgers nog altijd als Turken en riep de Turkse premier Erdogan ‘zijn’ onderdanen in Duitsland al meermaals op om vooral Turk te blijven. Ook de regering in Rabat blijft de band met Marokkaanse inwijkelingen in onze contreien hardnekkig koesteren. Nog niet zo heel lang geleden bestempelde een Marokkaans minister de inwijkelingen in Europa zelfs als “de negentiende provincie” van Marokko.
Rem op de integratie
Het spreekt voor zich dat de dubbele nationaliteit het landen zoals Turkije en Marokko wel erg gemakkelijk maakt om druk te blijven uitoefenen op (ex-)landgenoten in het buitenland – en in die zin niets anders is dan een bijkomende rem op de integratie. Tegelijk dreigt het systeem van de dubbele nationaliteit het nieuwe paspoort te degraderen tot een soort klantenkaart – die men enkel aanvaardt omdat ze toegang geeft tot een aantal voordelen – terwijl men zich voor het overige identificeert met de oorspronkelijke nationaliteit.
De Duitse regering heeft dan ook overschot van gelijk dat ze de invoering van de dubbele nationaliteit heeft afgehouden. In eigen land is het Vlaams Belang al lang vragende partij om het systeem – dat in 2000 met de ‘Snel Belg’-wet onbeperkt werd ingevoerd – eindelijk af te schaffen. Het moet maar eens gedaan zijn met van twee walletjes eten.
