Vandaag besteedt De Tijd aandacht aan een studie van het Federaal Planbureau waaruit blijkt dat de economische groei in Vlaanderen de komende jaren substantieel hoger blijft dan in Wallonië, waardoor de bestaande welvaartskloof nog groter zal worden. Een en ander heeft natuurlijk ook gevolgen voor de evolutie van de werkloosheidsgraad. Terwijl in Vlaanderen het aantal werklozen met 100.000 zou dalen, zullen er in Wallonië de komende jaren nog 20.000 werklozen bijkomen. En waar in 2012 meer dan 69% van de actieve bevolking aan het werk zal zijn (wat in overeenstemming is met de Europese doelstelling) zal dat cijfer in Wallonië blijven steken op een schamele 59%.
Deze cijfers tonen in ieder geval aan dat van de zogenaamde Waalse economische heropstanding geen sprake is en dat de goed-nieuws-show van de Parti Socialiste niet strookt met de feiten. Erg verrassend is dat natuurlijk niet, want het Waalse herstel is al even dikwijls aangekondigd als de vernieuwing van de PS (beiden zijn ook onlosmakelijk met elkaar verbonden) en al even dikwijls kwamen we bedrogen uit.
Zoals De Tijd terecht opmerkt, bewijst deze studie van het Planbureau “voor zover dat nog nodig is, dat de economische dynamiek in Vlaanderen anders is dan in Wallonië en Brussel en dat vooral de situatie op de arbeidsmarkt dramatisch verschilt.” “Het is een realiteit die niet kan worden ontkend”, aldus nog De Tijd, en daaruit moeten dan ook de juiste besluiten worden getrokken: “dat meer economische bevoegdheden aan de regio’s toegekend moeten worden en dat ze ruimte moeten krijgen om een eigen arbeidsmarktbeleid te voeren.” Of dat besluit effectief zal getrokken worden, is echter zeer de vraag. De Parti Socialiste, die nu in de regering zit, heeft immers reeds haar veto uitgesproken tegen deze gedeelde Vlaamse minimumeis (zelfs de SP.A was het ermee eens) en de Vlaamse regeringspartijen hoort men er niet meer over spreken.
De Tijd heeft overschot van gelijk waar ze stelt dat, als de Franstalige politici aanvaarden dat de economische groei in Wallonië structureel achterophinkt en de werkloosheid er bedroevend hoog blijft, dat hun keuze is, maar dat Vlaanderen “niet moet accepteren dat hun immobilisme ook de Vlaamse economie en de arbeidsmarkt verlamt.” Dat is een zaak. Wat echter wel eens vergeten wordt, is dat het de Waalse politici – de PS op kop – wel bijzonder gemakkelijk wordt gemaakt, want dat de factuur voor de (georganiseerde) Waalse sociaal-economische malaise grotendeels door Vlaanderen wordt betaald. Doch over die als solidariteit verkochte Belgische miljardendiefstal is de stilte – ook en vooral aan Vlaamse zijde – oorverdovend.
