Bob Cools, de voormalige socialistische burgemeester van Antwerpen, is zeker niet onze dikke vriend. Maar in een vraaggesprek met Gazet van Antwerpen, gepubliceerd op 14-11-2005 slaat hij wel enkele spijkers met koppen als hem gevraagd wordt naar de oorzaken van de muiterij in Frankrijk. Zoals bijna alle socialisten gelooft Cools alleen in sociaal-economische verklaringen. De invloed van cultuur, opvoeding en godsdienst laat hij bijna volledig buiten beschouwing. Ten onrechte natuurlijk, want zeker in het huidige conflict tussen de islam en het westen spelen cultuur en religie een doorslaggevende rol. Vergeleken daarmee zinkt een factor als werkloosheid waarschijnlijk volledig in het niets.
Bob Cools legt uit dat de verschillende Franse regeringen zeer veel gedaan hebben om te zorgen voor werkgelegenheid en woningen in de Franse voorsteden. Hij gelooft nog steeds in het initiatief van de ‘belastingvrije zones’ of ‘zones franches’ om werkgelegenheid in de arme voorsteden te creëren en hij betreurt dat het niet krachtiger en consequenter is doorgevoerd. Hij heeft zelfs de moed daarbij te wijzen op de halfslachtigheid van de linkse regeringen in Frankrijk. Verder wijst Cools erop dat de sociale woonblokken weliswaar troosteloos zijn, maar dat ze toch veel méér zijn dan krotten of bidonvilles: “De Fransen hebben in de jaren zestig ook grote inspanningen gedaan in de sociale woningbouw, maar dat gebeurde op nogal brutale wijze, met veel ‘balken’ en ‘torens’. Toch mogen we niet vergeten dat er toen in korte tijd veel woningen moesten komen. De nood was groot. Men moet niet denken dat het krotten zijn. Dat zijn ze zeker niet, maar het zijn niet direct sfeervolle structuren. Bovendien zijn het vaak losse wooneilanden, niet geïntegreerd in het bestaande stedelijke weefsel.”
Cools is dus behoorlijk kritisch, maar hij vindt het overdreven en stigmatiserend die sociale woonwijken “getto’s” te noemen. “Ook bij ons gaat men de sociale mix propageren, maar tegelijk kon een Antwerpse sociale huisvestingsmaatschappij als Onze Woning vorig jaar door allerlei centralistische beschikkingen van de overheid nog slechts 16% autochtone kandidaat-huurders inschrijven. De overige 84% was allochtoon. De overheid maakt die zogenaamde getto’s zelf.” Het is hoogst zeldzaam dat een socialist zo kritisch durft zijn tegenover positieve discriminatie ten gunste van immigranten…
Maar Cools gaat nog veel verder. Hij durft openlijk twijfelen aan het politiek-correcte dogma dat de rellen veroorzaakt zijn door werkeloosheid of ‘discriminatie’. Zijn analyse is helemaal anders: “In Le Monde van 6 november zegt de Franse minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy dat de politie sinds enige tijd weer gaat patrouilleren in de ‘zones interdites’, gebieden die te lang werden overgelaten aan de bendes en waar volgens Sarkozy de georganiseerde misdaad de wet stelde. Dat is de ware verandering waartegen volgens Sarkozy zo fel werd geageerd. Dat zou wel eens juist kunnen zijn. De jongeren klaagden er inderdaad over dat ze weer werden gecontroleerd.” Daarmee legt Cools natuurlijk de vinger op de wonde: de gangsterbenden en de fundamentalistische groepen die tot nu toe ongestoord de plak konden zwaaien in de banlieues, weigeren de rechtsstaat, de wetten en het gezag van de Franse overheid te aanvaarden. Dat is de ware inzet van de rellen in Frankrijk. De relschoppers willen geen banen. Dat is een drogreden. Hun strijdkreet is niet “Werk!” maar “Allah Akbar!”. Ze willen een feitelijke erkenning van “hun” territorium als een semi-autonoom islamitisch gebied, waar de Franse wetten niet gelden en de Franse politie niet mag optreden. Alleen voor de Franse subsidies, de Franse sociale woningen en de Franse werkloosheidsuitkeringen willen zij nog een uitzondering maken. Het is immers de plicht van de ongelovigen om belastingen te betalen aan hun islamitische meesters…
