Oh, oh, wat is links weer boos. Boos op Bart De Wever en de N-VA, natuurlijk, maar CD&V is zo mogelijk nog meer kop van jut. Boos op De Wever, omdat die deed wat hij moést doen en de nota-Di Rupo aan flarden schoot, en woedend op CD&V omdat die na het ‘njet’ van De Wever ook niet meer aan tafel wilde op basis van de voorliggende nota. Alle linkse politici en commentatoren schreeuwen nu in koor dat CD&V ‘als een hond achter hun baasje aanloopt’. Terwijl “Brussel-Halle-Vilvoorde netjes werd gesplitst” – is Peter Casteels stekeblind? – “walste De Wever over de goede bedoelingen van Elio Di Rupo.”
Goede bedoelingen? Terwijl de Vlamingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog – ook overtuigd van de ‘goede bedoelingen’ van de Duitse bezetter – in de collaboratie stapten, voor die vergissing tijdens de repressie een zware prijs betaalden, en de Vlaamse beweging jaren geleden haar excuses heeft aangeboden, is de linkerzijde zich van geen kwaad bewust en stapt ze van de ene collaboratie in de andere. Onder het motto: ‘de vijanden van onze vijanden zijn onze vrienden’.
De heren en dames die om de haverklap uitpakken met het brandmerk van de collaboratie met de nazi’s om het Vlaamse autonomiestreven voor eeuwig en altijd verdacht te maken en die vandaag de redactielokalen van kranten, omroepen of linkse partijen bezetten, zijn zelf aardig weggekomen met hun openlijke collaboratie met rode en bloeddorstige dictaturen. Van de DDR tot de Sovjet-Unie, van het China van Mao tot het Cambodja van Pol Pot of het Cuba van Fidel Castro. Van wroeging, berouw of gewetensnood is geen sprake. Amerika en het verderfelijke kapitalisme waren de vijanden. En dus waren al die anderen de vrienden, ook al kleefde er bloed aan hun handen. Het lijkt zelfs in de linkse genen te zitten. Kijk vandaag naar de gewillige collaboratie met de islam en haar meest fanatieke aanhangers. De allochtonen moesten en moeten de voorhoede vormen van de revolutie die links nooit heeft kunnen ontketenen en waarvoor de autochtone arbeidersklasse feestelijk bedankte. Weg met het vrije Westen! Weg met ons!
Weg met ons, dat is ook het ‘leitmotief’ van de laffe collaboratie van links met de Franstaligen. Hun virulente en haast pathologische afkeer van alles wat naar Vlaamsnationalisme ruikt, drijft de Vlaamse linkerzijde blind in de armen van de Franstaligen. “De christendemocraten hebben hun aftandse wagentje simpelweg aan dat van de N-VA gehaakt” gruwelt Peter Casteels. Over een ‘aftands wagentje’ gesproken en ‘de gapende leegte die enkel wordt gevuld met de adem van een andere politicus’, dat lijkt ons toch eerder van toepassing op Wouter Van Besien en Caroline Gennez. Uit electorale berekening en bij gebrek aan een eigen wervend project hebben Groen en SP.a hun lot verbonden aan Ecolo en de Parti Socialiste. Ze zweren bij België, ook al ziet iedereen dat het niet meer werkt. Hun houding getuigt niet van moed of toekomstvisie en kan bezwaarlijk ‘progressief’ genoemd worden. Het ruikt niet alleen naar collaboratie, maar zelfs naar politieke prostitutie. Ach, ze doen maar, ieder diertje zijn pleziertje. Maar dan moeten ze niet komen janken als ze straks door de Vlaamse kiezer, die mentaal al lang afscheid heeft genomen van België, hen straks uitspuwt en met pek en veren tooit…
