De EU heeft Recep Tayip Erdogan gefeliciteerd met zijn overwinning bij de verkiezingen in Turkije, afgelopen zondag. De AKP sleept 49,9% van de stemmen in de wacht en strandt – door het Turkse kiesstelsel – op een zucht van de door Erdogan verhoopte 2/3 meerderheid. Die haalt hij gelukkig niet.
Europa dringt er bij Erdogan op aan ‘door te gaan met de democratische hervormingen’. Democratische hervormingen? ’t Is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. De door Erdogan ingezette hervormingen zorgen er vooral voor dat de macht van het leger – dat de seculiere samenleving moet beschermen – wordt ingeperkt en de machtsgreep van de islamisten steeds groter wordt. Oppositieleden en kritische journalisten belanden nog steeds achter de tralies.
Intussen zegt Erdogan in een interview met de Nederlandse openbare omroep (NOS) en de krant NRC dat hij zich ernstig zorgen maakt over ‘de radicalisering in de Nederlandse politiek’. “In de politiek sta ik lijnrecht tegenover radicalisering. De juiste weg is de middenweg. Van radicalisering komt ellende voor de mensen en het land”, aldus de Turkse premier. Er mag al eens gelachen worden…
Erdogan is uiteraard niet blij met de toenemende kritiek op de totalitaire trekjes van de islam. En dat de Nederlandse regering de gedoogsteun nodig heeft van de PVV zint hem ook al niet. Geert Wilders is immers een uitgesproken tegenstander van de Turkse toetreding tot de EU. Wilders, die Erdogan vorig jaar nog een ‘mafkees’ noemde, zegt in een reactie op de uitlatingen dat Erdogan “een gevaarlijke islamist” is. “Als hij de verkiezingen wint (wat intussen gebeurde), neemt Turkije definitief afscheid van Europa.”
Erdogan die zich zorgen maakt over de radicalisering in Europa? Dat moet zoiets zijn als Marc Dutroux die zich zorgen maakt over de pedofilieschandalen in de kerk. Wat Erdogan ‘radicalisering’ noemt, is in feite ook niets meer dan de terechte zorg dat de islam onze Westerse waarden en vrijheden bedreigt. Dat sommige mensen (schrijvers, politici) die vrijheden niet zonder slag of stoot willen opgeven, kan je alleen maar verheugend en hoopgevend noemen.
