Dat Marokkaanse straatdealers in Nederland en ook bij ons een prominente rol spelen in de drughandel is al jaren een publiek geheim. Maar intussen zijn de kleine dealers in Nederland opgeklommen tot echte drugbaronnen. Met directe lijnen naar Marokko en eigen afzetkanalen in de vorm van ‘coffeeshops’ en andere bedrijven waar druggeld wordt witgewassen. Druggebruikers geven steeds vaker voorrang aan Marokkaanse hasj boven (de veel sterkere) ‘nederwiet’.
De Marokkaanse baronnen werken in Marokko vlot samen met corrupte bestuurders, politie-ambtenaren en douaniers. De Marokkaanse drugcriminelen worden in geen tijd schatrijk en iedereen pikt een graantje mee. “De nieuwe generatie (Marokkaanse) drughandelaars is hier geboren of op jonge leeftijd naar Nederland gekomen.. Zij huren voor duizenden euro’s per maand luxe appartementen, rijden rond in flitsende auto’s en investeren onder meer in vastgoed”, schrijft gerechtsjournalist Gerlof Leistra (Elsevier, 14.05.11). Het Nederlandse gerecht probeert ‘de nieuwe rijken’ nu te pakken op hun onverklaarbare uitgavenpatroon en financieel te pluimen. De Nederlandse consumptie van buitenlandse hasj (vooral ‘maroc’) wordt geschat op 20 ton per jaar, goed voor een bedrag van 50 miljoen euro.
“Het Rifgebied (waar de meeste Marokkaanse immigranten hun roots hebben) is een van de grootste producenten van hasj ter wereld. Een aantal naar Europa geëmigreerde bewoners verdiende schatten aan hasj en marihuana. In Nederland kregen ze meestal een uitkering en huursubsidie terwijl er in Marokko voor hen en hun familie enorme villa’s werden gebouwd.” Dat schrijft Emerson Vermaat in zijn standaardwerk ‘Misdaad, migratie en cultuur’.
Volgens Vermaat heeft de Marokkaanse overheid trouwens zelf tonnen boter op het hoofd. “Van een afname van de drughandel vanuit Marokko lijkt vooralsnog geen sprake. Volgens een rapport van het VN-bureau voor drugs- en misdaadbestrijding wordt er in het Rifgebied zelfs meer cannabis geproduceerd dan vroeger: 47 miljoen kilo. Het gaat om een kwart van alle daar beschikbare landbouwgrond: 75 procent van de dorpen en 66 procent van de boerderijen zijn erbij betrokken. Tweederde van de regionale bevolking is economisch afhankelijk van cannabis. Meer dan de helft van het gemiddelde jaarinkomen van 4300 dollar bestaat uit inkomsten uit cannabis. In 2003 leverde de cannabisproductie 214 miljoen dollar op.”
Geen wonder dat de Marokkaanse regering weinig inspanningen levert om deze aardige bron van inkomsten droog te leggen. “De houding van de Marokkaanse overheid is ambivalent”, stelt Emerson Vermaat. “Naar buiten toe wekt men zoveel mogelijk de indruk dat men aan de ‘war on drugs’ meedoet. In werkelijkheid knijpt de Marokkaanse overheid in veel gevallen een oogje dicht. De drughandel en andere vormen van illegale handel (smokkel van mensen of sigaretten) zijn te belangrijk voor de economie van het land.” Niet tegenstaande dat, zijn er idioten (van het slag Louis Michel of Karel De Gucht) die ijveren voor de toetreding van Marokko tot de EU. Hoe gek kan je zijn?
Afdrukken