Voetbal is oorlog. Soms op de grasmat – herinner u de geruchtmakende kopstoot van stervoetballer Zidane -, maar meer nog naast het veld. Deze week kwam het tot zware ongeregeldheden bij de vriendschappelijke wedstrijd tussen het jongerenelftal van Marokko en Nederland. Marokko scoorde tweemaal in de tweede helft en toen was het hek van de dam. Om de overwinning te vieren sloopten enkele honderden Marokkaanse jongeren de zitjes in het stadion en werden ‘stewards’ (veiligheidsagenten) gemolesteerd. De politie van Tilburg pakte een twintigtal jongeren op.
De KNVB (de Nederlandse voetbalbond) heeft intussen aangekondigd de komende 5 jaar geen oefenwedstrijden meer te zullen spelen tegen Marokko. “Het is nu al een paar keer uit de hand gelopen. De fans van Marokko willen zich blijkbaar niet gedragen. Het lijkt me tijd voor een afkoelingsperiode”… Of hoe de overheid en de voetbalbond zwichten voor het geweld van allochtone relschoppers.
De bondscoach van Jong Oranje reageerde verbolgen op het geweld en steekt zijn mening niet onder stoelen of banken (Elsevier, 22.05.07): “Misschien moeten we wel zeggen dat we dit soort wedstrijden tegen Marokko nooit meer spelen. Maar dan zijn we met z’n allen wel ver weggezakt in dit land. Dan hebben we ons bij de huidige situatie in Nederland neergelegd. Dat moeten we niet accepteren. Ik doe dat in ieder geval niet. Helaas ben ik geen (premier) Balkenende…”
Ook in andere landen kwam het al vaker tot gewelduitbarstingen naar aanleiding van voetbalwedstrijden tussen het gastland en het thuisland van migranten (Marokkanen, Turken, Algerijnen). Zo zorgden Turkse supporters nog niet zolang geleden voor zware heibel bij een duel tegen Zwitserland. En in Frankrijk werd geschokt gereageerd toen de Franse nationale ploeg en het Franse volkslied werden weg gefloten bij een sportieve confrontatie tegen Algerije. Bij zo’n gelegenheden wordt al snel duidelijk waar de loyaliteit van nogal wat nieuwkomers ligt… Maar of dat de ogen opent van de linkse kerk?
