Eind augustus 2005 waren er niets dan lachende gezichten bij de voorstelling van het economisch relanceplan voor Wallonië, het zogenaamde Marshallplan, aldus De Standaard (26.08.2006). Ondertussen publiceren de media een eerste balans, en het valt op hoe vriendelijk de Vlaamse media blijven: “Een jaar na de lancering van het Waalse Marshallplan is al heel wat werk verzet. Maar de uitdagingen blijven groot” (De Standaard). “De start leek veelbelovend: 1,6 miljard euro voor het stimuleren van de Waalse economie. Een stroom politieke schandalen temperden het enthousiasme echter vrij snel”.
Het gaat niet goed met het Marshallplan, dat is de ietwat omfloerste boodschap die men tussen de lijnen van de achtergrondartikels in de Vlaamse media leest. Nochtans meldt De Standaard: “De Waalse ondernemers raken niet in paniek, ‘zoiets vergt tijd'”. Velen hebben twijfels bij de impact van het nieuwe beleid.
Nochtans was ‘iedereen’ – met uitzondering van die gehate Vlaamse separatisten natuurlijk – in de wolken over dit Marshallplan: “Het was bijna ontroerend om te zien hoe het enthousiasme van minister Marcourt (PS) gedeeld werd. Werkgevers en werknemers, Vlamingen en Walen, politici van meerderheid en oppositie” – buiten die van het Vlaams Belang natuurlijk. Ook een verdwaalde Waalse politicus als Alain Destexhe (MR) en enkele Waalse professoren maakten ernstige kanttekeningen.
Uit een lezing tussen de lijnen van de evaluaties in de media en uit het interview met Alain Destexhe (Het Nieuwsblad, 28.08.2006) vallen volgende punten van kritiek te noteren:
- Cijfers om te evalueren, zijn er niet. “Objectieve Waalse statistieken heb ik nog niet gevonden. Het is een oud zeer. Hoe kan je weten of er vooruitgang wordt geboekt als je geen gegevens hebt? De eerste prioriteit is een onafhankelijk evaluatieorgaan”, steekt Alain Destexhe (MR) van wal.
- Van een hervorming van de intercommunales is nog totaal geen sprake. Zo merkt Destexhe op: “Er is niets veranderd. En ik weeg mijn woorden. Niets. De hele sector wordt zogezegd hervormd, maar om bestuurder te zijn in een intercommunale moet je nog steeds niets kunnen”.
- Er beweegt omzeggens niets, en als er al iets beweegt, is dat vooral in de overheidsbedrijven.
- De Waalse regering zet een hoge borst op en verkondigt luid dat 162 jongeren momenteel een taalstage volgen. “Dat verandert niets aan het feit dat 32% van de Waalse jongeren niet verder raakt dan een diploma lager middelbaar onderwijs”, countert De Standaard.
- Tenslotte is de werkloosheid “niet gezakt”, meldt De Standaard, terwijl de realiteit is dat de werkloosheid in Wallonië gestegen is en er geen objectieve indicaties zijn om vast te stellen dat het momenteel beter zou gaan.
- “De vraag is niet of het Marshallplan wordt uitgevoerd, maar of het meer dan een druppel op een hete plaat zal zijn”, besluit Het Nieuwsblad deze evaluatieronde. Als mensen met een slecht karakter zijn we geneigd hieraan toe te voegen: de vraag zal ook zijn of het resultaat in verhouding zal staan tot de inspanningen en of Wallonië van zijn ‘staatsinterventionistische mentaliteit’ af zal geraken.
‘Het’ zal dus nog wel een tijdje duren, valt te vrezen. Vooral als we het volgende verhaal van Destexhe lezen: “Ik ben onlangs gaan eten met een Waalse ambtenaar. Die werkte met een team van zeventien mensen. Een van zijn ondergeschikten was een PS-schepen. Die man kwam één of twee dagen per maand (!) werken. De rest van de tijd was hij met politiek verlof, ziekteverlof of ik weet niet welk ander verlof. Die ambtenaar kan daar niets tegen doen, want hij weet dat zijn ondergeschikte veel betere politieke connecties heeft”.
