Het ondertussen befaamde Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen van de denktank In de Warande opende de discussie over de toekomst van Vlaanderen en zette het thema van de onafhankelijkheid definitief op de agenda. De onafhankelijkheid werd eindelijk niet alleen politiek of cultureel ingevuld, maar voor het eerst en nadrukkelijk sociaal-economisch.
Waren de eerste reacties eerder negatief of ontwijkend, dan is het evengoed een feit dat het economische middenveld sneller in de richting van Vlaamse onafhankelijkheid aan het bewegen is dan de gevestigde politieke partijen kunnen volgen. Van Voka, het netwerk van Vlaamse ondernemingen, was al langer geweten dat het een ruimere Vlaamse autonomie wilde. Het belang van de gemeenschappelijke verklaring van VKW (Verbond van Kristelijke Werkgevers) en Unizo (Unie van zelfstandigen) naar aanleiding van het colloquium van de Vlaamse serviceclub Marnixring de wereld in stuurden, mag volgens De Tijd (17.11.2006) niet worden onderschat.
De gemeenschappelijke verklaring van de werkgeversverenigingen kan als een economisch minimumprogramma worden gelezen in het licht van een verwachte nieuwe staatshervorming in 2007. Ze eisen de regionalisering van de vennootschapsbelasting, de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, enz., kortom ze pleiten voor een totale regionalisering van de sociaaleconomische hefbomen gekoppeld aan de financiële verantwoordelijkheid voor de gewesten. En inderdaad, “daarmee gaan ze nog een stap verder dan de Vlaamse partijen die in hun eisenbundel voor de staatshervorming 2007 enkel voor een Vlaamse korting gaan”, zegt Metro (17.11.2006).
Op basis van zakelijke analyses stellen steeds meer werkgevers vast dat de overduidelijke gebreken in de federale structuur en bevoegdheden leiden tot een aantasting van de kwaliteit van de overheid. Ze leiden ook tot bijkomende en overtollige kosten. Het doel van de regionalisering is voor de werkgevers “alle gewesten er sociaaleconomisch vooruit te laten gaan” (De Tijd, 17.11.2006).
In een persmededeling naar aanleiding van deze belangrijke verklaring van de drie werkgeversorganisaties zegde Vlaams Belang-voorzitter Frank Vanhecke zijn volle steun toe: “Op een moment dat de VLD elke voeling met de economische realiteit heeft verloren en dat het kartel CD&V/N-VA slechts een vaag pleidooi houdt voor de regionalisering van “economische hefbomen”, mag duidelijk zijn dat de Vlaamse werkgevers enkel in het Vlaams Belang een betrouwbare medestander vinden voor het realiseren van de noodzakelijke Vlaamse eisen”.
