Terwijl Vlaanderen sociaal-economisch bloedt en onze economie naar zuurstof hapt, haalt minister van Binnenlandse Zaken Joelle Milquet (cdH) nog eens hard uit naar ondernemend Vlaanderen. “Ik heb geen lessen te leren van ondernemers. Wat wij moeten doen is vaak tien keer complexer. Ik wou dat ze eens wat meer respect toonden voor politici” (De Tijd, 6 december 2012).
Wie voorgaande zin denkt te moeten herlezen, weze getroost. Dat deden wij ook. Even terug naar de realiteit. Sinds het aantreden van de regering Di Rupo gingen nooit eerder zo veel bedrijven failliet dan voorheen. In de maand november gingen bijna 14 procent meer bedrijven over de kop dan in het rampjaar 2011. In de eerste 11 maanden van 2012 vroegen 8546 bedrijven hun faillissement aan. Gevolg: 21.311 werknemers verloren hun job.
Verzwakte competitiviteit
En zo komen we weer uit op de competitiviteit van onze bedrijven, in het bijzonder van onze KMO’s. Terwijl multinationals miljardenwinsten maken zonder een cent belasting te betalen, betaalt een kleine zelfstandige meer dan de helft van zijn winst – als die er al is – af aan de Belgische staat.
De bakker die zijn beperkte winst naar de overheid ziet vloeien, bespaart bijgevolg op zijn grootste kost: op zijn personeel. Bij de lonen blijft de onredelijke kloof tussen de loonkosten en het nettoloon dat de werknemer ontvangt dan ook schade aanrichten. De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven berekende dat onze loonhandicap sinds 2005 met 5 procent steeg ten opzichte van de buurlanden.
Stevig onderhandelen
Deze zware lasten fnuiken onze werkgelegenheid. Het Vlaams Belang eist een structurele daling van de loonlast door onder meer de toepassing van een netto-indexering. Centen in plaats van procenten moet hierbij de boodschap zijn. Helaas is een duurzaam sociaal en arbeidsmarktbeleid in een Belgisch kader nagenoeg onmogelijk wegens de miljardenstroom richting Wallonië, aangevuld met oude socialistische recepten die vooral electorale dan wel economische motieven in zich dragen.
Er dient daarom dringend een overheveling te komen van het arbeidsmarktbeleid naar de deelstaten. Hiervoor zal Vlaanderen bij de stembusgang in 2014 een vuist moeten maken. Het Vlaams Belang neemt alvast de handschoen op. Zo niet zinken we verder weg in de competitiviteitindex en verdwijnen er nóg duizenden jobs.
Klik hier voor het sociaaleconomisch programma van het Vlaams Belang.
