David Degreef, een homoseksuele leraar die zou gaan lesgeven in een zogenaamde ‘moeilijke’ school in Brussel, werd door de schooldirectie stellig afgeraden op welke manier dan ook zijn geaardheid kenbaar te maken.
Directeur-generaal van het openbaar onderwijs van de stad Brussel, Charles Huygens, stelde desgevraagd: “We raden leraren steeds aan voorzichtig te zijn met uitspraken over het privéleven, of dat nu over godsdienst, politieke overtuigingen of geaardheid gaat.” Topvrouw van het Gemeenschapsonderwijs (GO) Raymonda Verdyck zegt het daarmee oneens te zijn, maar in wezen treedt ze – net zoals Lieven Boeve van het katholiek onderwijs – Huygens gewoon bij: “Voorzichtigheid op het vlak van persoonlijke zaken is steeds aangewezen.” Dat is een kwestie van gezond verstand en professionaliteit, wie zou het daarmee oneens kunnen zijn? Overigens was een van onze medewerkers toen hij secundair onderwijs genoot getuige van het feit dat leraren die op het Vlaams Belang stemden, die keuze angstvallig voor zichzelf hielden uit angst te worden geëxcommuniceerd.
“Veel armoede, geen kennis van het Nederlands, …”
Politici als Ann Brusseel (Open VLD) en Freya Van den Bossche (Sp.a), die als een soort ‘progressief-feministische tandem’ graag door De Standaard worden geciteerd, spreken van een schande. Je mag er dan ook gif op innemen dat de komende dagen de discussie zal worden voortgezet, er gretig zal worden geopinieerd en menig weldenkende journalist en politicus zichzelf gemakzuchtig op het morele verontwaardigingskrukje zal hijsen. ‘Gemakzuchtig’, want naar politiek correcte traditie zal men de essentie van deze kwestie zorgvuldig ‘links’ laten liggen, namelijk dat het hier een zogenaamde ‘moeilijke school’ betreft waar volgens de directie “een taboe heerst rond homoseksualiteit”. Tijdens zijn sollicitatiegesprek kreeg Degreef immers te horen: “Het zal niet makkelijk worden. Veel armoede, geen kennis van het Nederlands, …” Pittig detail: het betreft hier een tweede leerjaar, dat zijn dus kinderen van slechts om en bij de zeven jaar oud.
Islamisering
We schreven het al: als leraar op school niet te koop lopen met wat tot de privésfeer behoort, is de logica zelve en een kwestie van gezond verstand en professionaliteit. De manier echter waarop de schooldirectie Degreef tijdens het sollicitatiegesprek op het hart bleef drukken dat hij op geen enkele wijze of moment – ook niet desgevraagd – kenbaar mocht maken dat zijn partner een man is, doet vermoeden dat er meer aan de hand is. Wij zouden dan ook kunnen concluderen dat deze zogenaamde ‘moeilijke school’ een allochtonenschool met vooral moslims is, en dat de schooldirectie bang is voor mogelijke agressieve reacties van de ouders en broers/zussen van de jonge moslimleerlingen. Dat is niet geheel onbegrijpelijk. Uit verhalen afkomstig van scholen in Europa met een meerderheid aan moslims, bijvoorbeeld het atheneum van Antwerpen maar ook ‘concentratiescholen’ elders in Europa, weten we immers dat het steeds vaker voorkomt dat leraren angstvallig vermijden om tijdens de lessen biologie seksuele opvoeding te geven of gedetailleerd in te gaan op de verschillen tussen mannen en vrouwen; alsook dat ze tijdens de lessen geschiedenis de Holocaust overslaan, om agressieve en/of antisemitische reacties van negationistische moslims te voorkomen. Dat is een vorm van islamisering, en de nu zo verontwaardigde links-‘progressieve’ stemmen werken daar al decennia duchtig aan mee. Hypocriet.
Leraren steeds meer onder druk
In het licht van de recente bekendmaking van het feit dat steeds meer leraren een persoonlijke verzekering afsluiten tegen onder andere schade en diefstal van hun eigen, door henzelf aangekocht schoolmateriaal, toont deze gebeurtenis wederom aan hoezeer onze leraren als gevolg van de massa-immigratie en de multikulideologie steeds meer onder druk komen te staan.
