“Spierballentaal helpt niet tegen moslimradicalisme.” Zo klinkt het bij de dienst Diversiteit van de politie in Antwerpen. Woorden als ‘radicalisme’, ‘extremisme’ of ’terrorisme’ neemt de Antwerpse politiecommissaris Jinnih Beels niet in de mond: “We gaan de straat op, bezoeken moskeeën en scholen, nemen tijd om te praten.” Een knuffel of samen thee slurpen, kan wonderen doen. Vraag het maar aan Job Cohen, de gewezen socialistische burgemeester van Amsterdam. Oeps, nee, zo’n succes waren zijn theekransjes bij nader inzien ook weer niet. Er is daar wat afgekletst en handjes geschud bij de Amsterdamse grachten, maar eens het theekransje achter de rug was, gingen de moslimextremisten gewoon door met hun subversieve activiteiten. Maar in Antwerpen willen ze het nog een keer proberen.
Van religieus naar politiek extremisme is een kleine stap
“Door Fouad Belkacem te demoniseren (?) en de dreiging van het radicalisme te benadrukken, doet de politiek volgens kenners precies wat ze niet moet doen”, schrijft Leen Vervaeke in De Morgen. Wie zijn die zogenaamde ‘kenners’? Eén van hen is Rik Coolsaet, u weet wel, de man die de bomaanslagen in Madrid toeschreef aan de Baskische afscheidingsbeweging ETA. Terwijl het kleinste kind uit de ‘modus operandi’ (de haast militaire coördinatie van gelijktijdige terreuraanslagen) kon aflezen dat die het werk waren van Al Qaida. Die ‘specialist’ dus beweert dat de strijd tegen de (islamitische) radicalisering het meest succes zou hebben als er een onderscheid wordt gemaakt tussen niet-gewelddadige orthodoxe moslims (salafisten) en politieke extremisten. En als die gewone salafisten kalm en duidelijk worden benaderd.” Hoe maak je het onderscheid tussen salafisten en politieke extremisten? Die scheidingslijn is vaak heel vaag, zoiets als tussen soft- en harddrugs. En ook hier zou er wel eens sprake kunnen zijn van de fameuze ‘stepping-stone-theorie’…
Praten met de Taliban
“Ook al geloven ze niet in democratie, toch moet je hen tonen dat ze rechten hebben”, zegt Rik Coolsaet. Dat is zoals de Vlaamse socialisten die zich destijds verzetten tegen de Belgische legeroperatie in Afghanistan en die opriepen om te gaan praten met de gematigde Taliban. ‘Gematigde Taliban’, dat moeten dan moslimfundamentalisten zijn die vrouwen niet meer dood stenigen, maar meteen een nekschot geven met een kalasjnikov…
De salafisten en Sharia4Belgium-adepten willen onze democratie omverwerpen en vervangen door een religieuze dictatuur. Ongevaarlijk en onschuldig is dat niet. Maar met hen moet absoluut gepraat worden. Intussen blijft het dwaze cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang – dat geweld afzweert en zich uitdrukkelijk inschrijft in de democratie – overeind. Er klopt iets niet…
